Jazzmusici in de wereld van metal: ze zijn al een tijdje geen uitzondering meer. Suffocation's drummer Mike Smith is een jazzfanaat, The Dillinger Escape Plan, Cephalic Carnage en Helmet zijn allemaal jazzmusici. Daar mag voor de goede orde ook meteen Into the Moat bij gerekend worden. Hun aan waanzin grenzende zin voor improvisatie draagt de tekens van de wondere wereld der jazz, 'The Design' draagt het merkteken van een sterke plaat.
Beweren dat Into the Moat makkelijk verteerbare muziek produceert, zou een flink eind naast de waarheid zijn. Dit is typisch zo'n groep die elke luisteraar op de tippen van de tenen zet en die enige inspanning vereist, wil men de rit tot het einde uitzitten. Een groot pluspunt aan 'The Design' is dat de moeilijke structuur van de nummers en de extremiteit van de muziek nergens geforceerd klinkt en heel organisch overkomt. Into the Moat schakelt vrolijk tussen versnellingen, last op compleet onverwachte momenten breaks in en zet iedereen steevast op het verkeerde been. Zanggewijs wordt deze inzet volledig gevolgd. De frontman blaast, krijst, roept, tiert en schreeuwt. Het is net zijn manier van afwisselen tussen geluiden die Into the Moat over de streep trekt. Nogal veel van de zogeheten mathcore bands (waartoe Into the Moat ook gerekend mag worden) maken de fout van eentonige zang te gebruiken. Daar is hier zorgvuldig over gewaakt. De verschillende zangstijlen stijlen geven ook aan waar het sneller of harder of net zachter mag. Tijdens de hardste momenten neigt Into the Moat naar de supertechnische death metalband Cryptopsy, die er ook een sport van maakt om tig tempowisselingen en riffs in één nummer te steken. Gaat het tempo naar beneden ontstaat er een dreigende sfeer en komt de eerder hardcore en punkachtige kant naar boven. Ook al staan er negen nummers op 'The Design', er zijn er geen bij die lang duren en het geheel dendert met een rotvaart aan eenieder voorbij.
'The Design' staat bol van technische hoogstandjes maar blijft toch als één geheel klinken. Dat is een heel mooie verdienste van de band. Door het torenhoge technische niveau bestaat het gevaar dat de nummers als los zand aaneen zitten. Into the Moat heeft echter een heerlijk agressieve schijf in elkaar gebokst waarop een mens telkenmale nieuwe dingen kan ontdekken.
Meer over Into the Moat
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
