Vlaanderen was skamuziek even vergeten. Na een roemrijke periode van de Skyblasters (met een onlangs mislukte comeback) en de stilte die er op volgde, pikte The Internationals zo'n vijf jaar geleden de draad op. Het genre werd opnieuw in de volksmond gelegd en instrumentale feestreggae werd opnieuw een begrip. Hoewel tientallen groepjes zijn gevolgd en tropische vibraties met schetterende trompetjes weer her en der weergalmen, komt deze Antwerpse bende met een derde langspeler aanzetten waarmee ze bewijst iedereen weer een stapje voor te zijn. Zoals de titel verraadt, worden verschillende culturele invloeden vermengd: van blues tot Franse chançon en Zuid-Amerikaanse ritmen, van soul tot latin en jazz. De heren in maatpak verleggen de nauwe grenzen van de ska op dit erg zomerse schijfje.
Ska blijft ska: snelle reggaeritmen, kort afgeblokte gitaartokkels en een stevige blazerssectie die aanstekelijke thema's de lucht in zwiert. Ook dit schijfje bevat die typische elementen, al zorgen keys, kletterende drums en een prominente percussie voor wat extra afwerking. Een nauwe hokjesgeest mag dit negental niet verweten worden. Zo is opener 'Need a Need' in een prachtige jaren '60 productie gestoken waarbij alles heerlijk dof en muf klinkt (en het lijkt of The Skatalites hun 'Guns of Navarone' opnieuw geladen hebben). Vanaf dan is het hek van de dam en leggen The Internationals zich op hun typische stijlenvermenging, met wisselend succes. Zo wijkt 'Fuzzy' alvast stevig af door een moddervette junglebas en wat digitale dubeffecten, maar is de afwerking wat bevreemdend. Dan doet 'Champs Elysee' het stukken beter. Een Franse weemoed waart doorheen de feestelijke reggaeroes, met een 'superbe' eindresultaat. Het klassieke 'You're So Fine' wordt door de kameraden van The Extraordinaries vocaal opgeluisterd en roept daarmee een heerlijk naoorlogs charisma op. Dé aangehouden rode draad blijft echter in die tropische klanken liggen. Het partykarakter druipt grotendeels van 'Wonders of the World' af, ook al aarzelen de jongens niet om af een toe eens gas los te laten. Virtuoos orgelspel neemt de hoofdrol van de blazers over in 'Easy Chopping' en zorgt voor sfeervolle stationsmuziek met beperkte houdbaarheidsdatum. Ook het licht psychedelische 'The Propecy' zorgt voor een rustpauze, al glijdt hier de spanningsfactor wel heel erg ver weg. Hoewel deze kalmte nauwelijks de feestroes kan temperen, begint de duurtijd van de plaat wel door te wegen. Als The Internationals niet voor de luisteraar op podium staan, beginnen veertien voornamelijk instrumentale bijdragen, ondanks die stijlvermengingen, wat op mekaar te gelijken.
The Internationals komen weer netjes op tijd aandraven om de festivalzomer in vuur en vlam te zetten. 'Wonders of the World' bevat geniale momenten, al ligt het album wat zwaar op de maag om in één hap in te slikken. Door de productie rotsvast in eigen handen te houden, heeft de groep zich niet enkel nog meer 'internationaal' kunnen ontplooien, maar is de creativiteit ook duidelijk toegenomen. Dat gaat vonken geven!
Meer over Internationals
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
