Een van de meest opvallende evoluties binnen het black metalgenre van de laatste jaren moet toch wel de hang naar ambient en etherische soundscapes zijn en die ten volle integreren in de razernij. Nog zo'n opvallend gegeven is een natuurdrang en filosofische beslommeringen die bands als Wolves in the Throne Room of Fauna gebruiken. Inter Arma is ook een behoorlijk aparte band die gemakshalve onder de brede vleugel van de black metal wordt gezet, maar die evenzeer elementen van sludge, ambient, postrock en zowaar country gebruikt. 'Sky Burial' wordt daardoor een interessant, zij het wat onevenwichtig schijfje.
'Sky Burial' trapt alvast erg furieus af met 'The Survival Fires', een gemene lap brutaliteit die quasi achteloos de tien minuten haalt. Hier etaleert Inter Arma zijn hang naar sferische black metal met snijdende passages: de gitaarlijnen zijn veelal bijzonder repetitief en bezwerend opgebouwd (quasi constant herhalingen), de melodieën zijn spaarzaam maar kruipen op een of andere bizarre manier snel de gehoorgang in en de rauwe raspvocalen maken dat beeld volledig. Warse akkoorden vervolledigen dat avant-gardistische concept en laten Inter Arma daardoor ook aansluiten bij die aparte selectie van zwartgeblakerde bands.
Daarna bouwt Inter Arma bizar genoeg een lange rustpauze in met het tweedelige 'The Long Road Home'. Hier geen overstuurde en grauwe gitaren, maar erg veel melodie, een bijzonder relaxte sfeer en vooral een dromerig concept met veel semi-gesoleer en fladderende noten. Het is ook hier dat het grimmige karakter volledig verdwijnt. Met 'Destroyer' trapt de band dan weer opnieuw het gaspedaal in en duikt die duistere demoon wederom op, maar daarna is er weer zo'n melodisch intermezzo. Nu kan de redenering wel zijn dat na zo'n uitputtende slag een beetje op adem komen welverdiend is, maar het breekt elke keer opnieuw de sfeer van de plaat. Hadden de heren die rustpunten meer verwerkt in de lange en brute songs, dan was het misschien minder bruusk geweest, maar nu is dat contrast zodanig groot dat het de plaat afremt.
'Sky Burial' van Inter Arma is een album dat ruimdenkende black metalfans best kan aanspreken, maar het blijft een plaat die iets te veel uit evenwicht is om daadwerkelijk een grote impact te hebben. Misschien zou de oplossing zijn de contrasten meer binnen eenzelfde nummer te gebruiken in plaats van alles zo netjes en bijna klinisch te scheiden.
