De Britse lievelingen laten weer van zich horen. Wie een beetje vertrouwd is met The Infadels, weet wat van ‘The Future of Gravity Boy’ kan verwacht worden: verheven indiepop met een stevige elektronische inslag. Voor hun derde album heeft het gezelschap danceproducer Alex Metric onder de arm genomen en dat heeft de band duidelijk geen windeieren gelegd. Gitaren hebben moeten wijken voor geavanceerde elektronische speeltjes, waardoor The Infadels zich meteen tot zowat de UK raveband van de huidige generatie mag noemen.
Men kan er echt niet naast: de titeltrack van deze plaat bevat drum’n’bassritmen en stevig wegdraaiende dancegrooves. The Infadels blijven met hun tijd meegaan en weten als geen ander gitaarsongs met clubmuziek te verzoenen, al moet gezegd dat de snaarpartijen eerder zeldzaam zijn geworden. Toch gaat het er soms lekker hard aan toe, want veel van de tien songs op deze plaat klimmen naar een heerlijke climax toe.
Wat in elk geval aanwezig blijft, zijn stevige synthesizermelodieën, psychedelische elektronica en lekkere beats die een prima feestje kunnen garanderen. Dit is op en top feel good dansmuziek, die echter de structuur van een song met de nodige sterke teksten en refreinen behoudt. En in zijn vlotte, goedlachse sound gaat het kwintet ten rade bij een boel diverse invloeden. Zo komt ‘We Get Along’ af met een zomerse mariachi met dancehallritmen (“one day I’m gonna join a mariachi band, so I could play for lots of people all over town”). Met ‘Ghosts’ grijpt het gezelschap terug naar de wave elektro uit de jaren ’90 in een geheel van vrij voorspelbare harmonieën en beats. In ‘Violent Oblivion’, dat de liefde voor muziek vertolkt, gaan The Infadels zelfs nog wat verder en bieden ze regelrechte clubhouse met vette grooves en gesamplede vocalen.
Zo gaat de band keer op keer voor een single in spé. Analoge synthesizers zorgen voor de nodige hap slik melodieën, hypermoderne dansdreunen en hoekbeats voor een stevig feestgehalte en vaak herhaalde refreinfrasen voor de welkome houvast. Het hele plezierritje mag een klein uur duren, komt af en toe misschien iets te glad over en verwaarloost helaas de indiestatus van dit gezelschap, dat nu meer als een dance act overkomt en zich zelfs als dj-set laat boeken. Desalniettemin presenteert ‘The Future of Gravity Boy’ meer dan genoeg materiaal om enkele waanzinnig energieke shows te kunnen garanderen (al lijken de heren België deze zomer te passeren). Want dat deze muziek vooral een erg groot livepotentieel bevat, lijdt geen twijfel.
