De Italiaanse stevige muziekmarkt is de laatste tijd flink aan een opmars bezig. Ook Indicative komt uit het land van de laars en brengt soms erg eclectische en ingewikkelde rock die met veel plezier alle kanten tegelijk uit gaat en dat alles zonder een woord zang. Volledig instrumentale albums zijn er niet al te vaak en het is daarom ook de vraag of Indicative het louter muzikaal kan waarmaken.
De groep heeft er vanaf de eerste noot voor gekozen om de productie niet te overladen. Geen slechte optie, want zodra muziek iets specialer dan wel meer ingewikkeld wordt, durft dat al eens verdrinken in een dikke laag vervorming. Indicative kiest voor de andere route en houdt alles vrij droog en sober, althans wat geluid betreft. Dat heeft ook zo zijn nadelen, want de drums missen hier en daar punch. Het gitaarwerk is echter helder en klaar en dat maakt de bokkensprongen van dit combo relatief doorzichtig. Indicative mag dan onder de vlag van math rock vallen, maar ze gaan nooit buitensporig te werk. De vreemde toeren die soms gebezigd worden (warse akkoorden, veel afwisselingen tussen tempo's en bizarre breaks), vallen nog binnen de grenzen van het tolereerbare. Maar omdat Indicative alles relatief sober houdt, springt de groep er niet meteen uit. Nog geflipter en ze hadden meer exposure van de notenliefhebbende geeks, iets minder en ze waren een meer doorsnee band geworden. De groep balanceert nu op die scheidingslijn en daarom is het moeilijk om ze echt vast te kunnen grijpen.
De groep valt dus niet echt op en als album is dit ook gewoon veel te lang. Het siert deze muzikanten dat ze voor de volle zeventig minuten hun ding willen doen en veel jazz, blues, funk en wiskunde in de songs willen steken, maar het wordt gewoonweg te veel. Met veertig minuten was alles veel gebalder en kon Indicative ook de aandacht beter vasthouden. Nu is het meer een erg vermoeiende rit waarbij luisteraars opgelucht zullen ademhalen zodra het einde in zicht is.
Indicative heeft goede ideeën maar doet er soms wat te weinig mee en legt de jazzy invloed vaak te hard op het geheel. Maar de groep zou veel beter schrappen en een kortere plaat produceren waar ze constant op scherp staan. Nu bevat dit titelloze album te veel losse flodders.
