Stravinski heeft als componist vele watertjes doorzwommen: hij evolueerde van de laat-romantische stijl van zijn leermeester Rimsky-Korsakov over een modernistisch en exotisch expressionisme naar neoclassicisme en, laat in zijn leven, zelfs atonale serialiteit. Het zijn echter vooral zijn expressionistische werken – meestal balletten – die het bekendst zijn gebleven. Deze cd presenteert (de suite uit) 'L'oiseau de Feu', een ballet dat in 1910 in permière ging, en 'Petrushka', dat een jaar later voor het eerst uitgevoerd werd. David Zinman dirigeert het Baltimore Symphony Orchestra en sluit af met het korte 'Feux d'artifice', een jeugdwerk dat hommage brengt aan de oriëntalistische stijl van Rimsky-Korsakov en Borodin.
De sterke blazers en strijkers van dit orkest bewijzen zich moeiteloos in de virtuoze passages van beide balletten: een stevige kopersectie voorziet Kastchei's dans uit 'de Vuurvogel' van de nodige energie, terwijl de strijkers in zachte passages - het dreigende begin van 'de Vuurvogel' bijvoorbeeld - toont dat zij een ruim dynamisch bereik hebben en als dat nodig is ook bijzonder fijn en doorzichtig kunnen klinken. Elk afzonderlijk nootje in snelle passages in 'Petrushka' blijft uitstekend verstaanbaar. Soli in houtblazers en hoorns worden vlot en schijnbaar moeiteloos uitgevoerd. Enige minpuntje is dat de trombonesectie net iets te luid is in de finale van 'Petrushka' en (vooral) 'de Vuurvogel'.
De 'Amerikaanse' klank van dit orkest, met zijn brede lyriek, nogal vette klank en directe speelmanier past echter iets minder in dit soort muziek. Al wordt 'Petrushka' zo goed uitgevoerd als mogelijk is, toch ontbreekt er een zekere ruwheid in dit werk. Dit valt het meest op in de vele Russische volkstaferelen in het eerste en laatste tableau, die met en zekere consideratie en beschaving worden uitgevoerd. Het slagwerk dus een beetje beschaafd op de achtergrond gehouden, in plaats van een volks en enigszins ruig element toe te voegen. Ook in 'de Vuurvogel' ontbreekt iets, al is het hier een soort van Franse subtiliteit – denk Debussy en impressionisme – die je in andere opnames kunt terugvinden. Toch respecteert dirigent David Zinman elke schakering en elk accent en tovert hij een ware kleurenrijkdom uit zijn orkest, die de muziek zijn oorspronkelijke revolutionaire karakter niet doet verliezen. Maar deze kleine details verbergen de grote kwaliteit van dit orkest geenszins. David Zinmans interpretatie mag dan wel weinig nieuws aanbrengen, de vlotheid waarmee het Baltimore Symphony Orchestra deze drie werken uitvoert, maakt veel goed.
Meer over Igor Stravinski
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
