Nieuw uit de stal van (K-RAA-K)³ is het titelloze debuut van Bram Devens' alter-ego Ignatz. Devens genoot in de jaren negentig van een dieet van oude blues, lo-fi en de Smithsonian anthology of folk. Hij experimenteerde op zijn vijftiende reeds met opnemen: cassettes een nacht in de regen laten liggen, stampen tegen zijn viersporenrecorder en de tape van de bandjes verkreuken en er weer opzetten. Traditionele vormen van muziek zijn niet meteen van Devens te verwachten. De cd werd opgenomen met enkel gitaar, effecten, stem en een sampler. Het resultaat is een plaat die het midden houdt tussen rustgevende soundscapes en rusteloze muzikale gedachtestromen, want één ding is duidelijk: Ignatz houdt niet van een vaste structuur. Voortbouwend op geloopte bundels gitaarachtige "melodieën" kleurt Ignatz zijn improvisaties voortdurend bij met brokjes tekst, subtiele effecten en gekraak.
'Rebound from a Cliff' is de stevige opener. Een overstuurde gitaardrone wordt gelaagd met scherp getokkel en een schel vervormde, schreeuwerige en onverstaanbare stem. Het nummer eindigt met een polyritmische gitaardelay waarin de octaver een gitaarpartij vervormt naar een klank die van een of andere luit afkomstig lijkt te zijn. Devens valt dan weer in met zijn gedreven stem. Wanneer de zware gitaardrone, piepjes en knarsen erover geschoven worden is chaos nabij, maar de soundscape wordt er bijzonder ritmisch en interessant door. De dynamiek van het nummer zwelt voortdurend aan en af door het spel met de klankkleur die varieert van potig naar bedachtzaam. 'Echo All Acoustically Correct' is een veel rustiger nummer. Rustig is hier dan te verstaan als ingetogen, contemplatief of introvert. Een sober gitaargetokkel krijgt een weemoedig randje door er een echoeffect op te zetten. Op de juiste momenten slaat de basnoot dan even over met een brom zodat er een contrastrijk accent wordt toegevoegd. Devens zet er heel subtiel nog een hoge, zinderende melodie boven. Het nummer vervaagt in een ruis. 'The Radiant Sheen' lijkt een mantra. De compositie krijgt door de repetitieve begeleiding een zeer bezwerend karakter. Een continu gestamp en belgerinkel worden versterkt met de gitaar die de achtergrond vult met monotone zestienden. Daarover spant Devens een ingewikkeld net van gitaarklanken en –partijen die putten uit Oosterse toonladders, maar soms ook gewoon vals klinken. Ook Devens' zang is allesbehalve correct, maar dat voegt allemaal toe tot het krachtige karakter van het nummer.
Ignatz brengt muziek met veel oor voor detail en met een vrij karakter. De plaat biedt een evenwicht van kracht, rust, meditatie, inventiviteit aan, maar steeds met een scherp kantje. Dronefolk van de bovenste plank.
Meer over Ignatz
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
