If Anything Happens to the Cat (kortweg: IAHTTC) is een Gents kwintet wiens titelloze debuut-EP uit 2012 diep geworteld bleek in de DIY- en postrocktraditie van Godspeed You! Black Emperor. Meanderende gitaarmotiefjes, zachtmoedige bassen, roffelende ritmepartijen en melancholische vocalen versmolten tot breed uitwaaierende klanktapijten die langzaam aanzwellend naar hun majestueuze apotheose toewerkten.
Het resultaat was een veelbelovende, doch ietwat gedateerde stijloefening. In het zog van Godspeed grossierde Explosions in the Sky tien jaar geleden reeds in gelaagde gitaarsymfonieën vol hartstochtelijke emoties en opzwepende crescendo’s. Anno 2014 houden bands als God Is An Astronaut en Ef de herinnering levendig, maar echt baanbrekende albums levert dat niet (meer) op.
Gelukkig hoeft postrock niet altijd formulaïsch of voorspelbaar te zijn: doorgedreven experimentatie en/of kruisbestuiving met andere genres blijven zorgen voor nieuwe creatieve impulsen. Op zijn eerste langspeler ‘Sun Drunk Moon’ zet If Anything Happens to the Cat voorzichtige stappen in die richting. Hoewel de invloedssfeer van de eerdergenoemden zich nog sterk laat gevoelen, slaat de groep al eens de brug met indierock om geraffineerde miniatuurtjes te construeren.
Met ‘Jessamine’ en ‘Eyes Closed, Stay Quiet’ worden twee tracks van de EP hernomen. Het zijn niet toevallig de langste en meest klassieke postrocknummers op ‘Sun Drunk Moon’. Geleidelijk openbloeiende gitaarsequensen, toefjes strijkers, pianoaccenten, zorgvuldig gekozen rustpunten, een zinderende coda: compositorisch voert IAHTTC alles perfect uit. Helaas hebben reeds elfendertig groepen het hen voorgedaan.
De welgemikte spoken word sample van Charles Bukowski in openingstrack ‘How To Walk Through the Fire’ is evenmin opzienbarend te noemen, maar de schurende noiserockfinale flirt met het beste van Sonic Youth. ‘Khaleesi’ kneedt verstrengelende reverbgitaren, stuwende drums, doorleefde zang en feeëriek glockenspiel tot een meeslepende shoegazetrip. Het schitterende tweeluik ‘Take Nothing But Pictures…’ en ‘… Leave Nothing But Footprints’ laveert heen en weer tussen atmosferisch boetseerwerk en onstuimige uitbarstingen. De verschroeiende ontknoping is even intens als zinnenprikkelend.
If Anything Happens to the Cat heeft de kneepjes van het postrockgenre onder de knie en etaleert daarenboven een gezonde zin voor avontuur en verbeelding. Hoewel de groep zich nog niet helemaal onttrekt aan het juk van zijn grote voorbeelden, doet ‘Sun Drunk Moon’ het beste verhopen voor wat komen zal. De plaat herbergt de kiemen van een toekomstig meesterwerk, maar is in afwachting daarvan veel meer dan zomaar een zoethoudertje.
