In een wat bizarre vergelijking met een bakker, duidde sopraansaxofonist Steve Lacy zijn missie als musicus ooit als “looking for the ideal bread”. Hiermee wilde hij eigenlijk vooral aantonen dat hij zijn kunst steeds wilde blijven verfijnen en dat hij zichzelf daarbij niet wenste te herhalen. Een leerling van Lacy maakte dankbaar gebruik van die woorden en doopte zijn kwartet tot Ideal Bread. Met deze band richt baritonsaxofonist Josh Sinton zich dan ook uitsluitend op de muziek van zijn leermeester, wat met ‘Transmit’ zopas tot een tweede album heeft geleid.
In 2008 bracht de groep al zijn eerste plaat ‘The Ideal Bread’ uit, met daarop uitgebreide bewerkingen van bekende en minder bekende composities zoals het jolige ‘Trickles’, ‘Capers’ en ‘Quirks’. Voor het nieuwe album graaide Sinton nog wat dieper in de zak met Lacy-materiaal, wat uiteindelijk zeven nieuwe interpretaties opleverde. Opnieuw benadrukt de groep hierbij het speelse en aanstekelijke karakter van deze muziek, met een belangrijke rol voor de streng gedisciplineerde maar toch erg creatieve ritmesectie bestaande uit Reuben Radding op contrabas en Tomas Fujiwara op drums.
Steve Lacy was misschien wel de belangrijkste sopraansaxofonist van de tweede helft van de twintigste eeuw. Het is dan ook even wennen wanneer zijn composities worden uitgevoerd door een kwartet met in de spits een baritonsaxofonist. Sintons zware sax heeft duidelijk moeite met het volgen van de fladderende themaatjes en melodieën waarmee Lacy zijn muziek zo graag volpropte. Dat is misschien een reden voor de aanwezigheid van Kirk Knuffke, een trompettist wiens naam tegenwoordig bekend in de oren klinkt dankzij enkele geslaagde albums zoals zijn kwartetplaat ‘Big Wig’ op Clean Feed. Hij zorgt voor precisie in de moeilijk te nemen bochten van bijvoorbeeld ‘The Dumps’ en ‘Papa’s Midnite Hop’. Knuffke gooit er op die laatste track nog een geweldige solo tegenaan, waarin zijn zachte toon het haalt van een opdringerig drummende Fujiwara. Sintons solo stelt vervolgens de mogelijkheden van de baritonsax op de proef, maar jammer genoeg met wisselend resultaat. Zo stokken zijn partijen wel eens en lijkt hij af en toe adem (of kracht) te kort te komen.
Zoals eerder vermeld werd de ritmesectie een belangrijke rol toebedeeld. Soleren is er voor Reuben Radding en Tomas Fujiwara slechts een zeldzame keer bij, maar ze kunnen zich wel volop uitleven in hun begeleidend werk. Een simpele, ostinate baspartij en een vast metrum zijn zowat de enige voorschriften voor het ritmeduo. Daar wordt dan ook met veel overtuiging en hoorbaar plezier omheen gespeeld, wat van opener ‘As Usual’ misschien meteen al het hoogtepunt van de plaat maakt. Tijdens de erg geslaagde solomomenten van Knuffke en Sinton zorgen Radding en Fujiwara voor een heuse storm binnen het muzikale fundament en lijken wel drie of vier verschillende lagen op elkaar te stapelen.
Ideal Bread bewijst met dit album opnieuw dat de muziek van Steve Lacy tegenwoordig veel te weinig wordt gespeeld. Dat is best vreemd want op ‘Transmit’ staat een klein uur spannende en zelfs swingende jazz die een breed publiek zou moeten kunnen bekoren.
Meer over Ideal Bread
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
