Wie enigszins fan is van stevig gitaarwerk met melodie, heeft welhaast zeker van Iced Earth gehoord. Deze Amerikaanse powermetalformatie is vaak steviger dan zijn genregenoten en heeft van die typisch galopperende riffs, maar kan evenzeer bogen op een neus voor pakkende melodieën en epische hymnes. 'Plagues of Babylon' is het tweede album met nieuwe zanger Stu Block en het lijkt erop dat hij nu volledig zijn draai heeft gevonden bij de band, al is dit album iets minder makkelijk verteerbaar dan voorganger 'Dystopia'.
De band rond meesterbrein Jon Schaffer grijpt geregeld terug naar het verhaal van de 'Something Wicked'-schijf en dat is hier opnieuw zo, al begint de band er deze keer mee in plaats van het op het einde te serveren. Verhaallijn terzijde, knalt alles er stevig in met het titelnummer, het loeiharde 'Democide' en het lugubere 'Among the Living Dead'. Hoewel Iced Earth ondertussen keer op keer hetzelfde recept toepast, blijken de melodieuze en potige riffs nog steeds bij het nekvel te grijpen. De snelle hakbewegingen van de ritmesectie, het stevige en behoorlijk snelle drumwerk en de smaakvolle solo's schetsen een beeld dat ondertussen geperfectioneerd is.
Vooral Stu Block is in zijn element. Waar hij op de vorige plaat soms nog iets te veel klonk als zijn voorgangers, ligt dit materiaal hem ogenschijnlijk beter en kan hij dus ook veel meer uit zijn indrukwekkende bereik persen. Zijn reguliere zang is krachtig, met net dat beetje grom om het heerlijk krachtig te krijgen. Zijn hoge uithalen zijn dan weer zo geplaatst dat de hoogdagen van Judas Priest opduiken en hij mag links en rechts zelfs nog een tikje ruiger te werk gaan.
Het zijn vooral de hardere songs die hier de overwinning boeken. Even opvallend is 'Cthulhu', dat thematisch gesproken nieuwe paden bewandelt voor de band, maar dat ook een van de meer intrigerende melodieën bevat en lekker beangstigend klinkt. De powerballade 'Peacemaker' is dan weer iets te flets en eigenlijk de enige misser van de schijf.
Iced Earth rijgt opnieuw een heerlijke schijf aan de niet misse discografie. Fans zijn al lang naar de platenboer gehold, maar wie de groep nog nooit gehoord heeft, dient ze wel een kans te geven. Er zijn immers maar weinig bands die zo naadloos power en melodie kunnen combineren.
