Iced Earth is ondertussen een legendarische naam binnen het hele US-powermetalgebeuren en omstreken. Niet verwonderlijk, aangezien de groep rond gitarist/meesterbrein Jon Schaffer nog nooit een minderwaardige plaat heeft uitgebracht. Wel is 'Dystopia' het begin van een nieuw hoofdstuk, aangezien zanger Matt Barlow opnieuw koos voor zijn carrière als politieagent. Enter de bijzonder veelzijdige Stu Block, die voorheen bij Into Eternity het mooie weer maakte. Maar de vraag rijst natuurlijk of dit nog steeds die archetypische Iced Earth is?
Het antwoord daarop is ontegensprekelijk en volmondig ja! Toen Schaffer twee albums maakte met Tim 'Ripper' Owens was het verschil in stem behoorlijk groot en niet iedereen was gediend met de typische Judas Priest-achtige uithalen die Owens zo perfect beheerst. Wat dat betreft is het verschil tussen Block en Barlow een stuk kleiner. Niet dat er geen verschil is, maar het stemtimbre van beide heren ligt gewoonweg dicht bij elkaar. Daarnaast kan Block ook ijselijk hoog uithalen, maar hij doseert dat, zodat de paar keren dat het gebruikt wordt dubbel hard inhakken.
Muzikaal is er gekozen voor een meer rechtlijnige aanpak, in tegenstelling tot voorgaand dubbelluik 'Framing Armageddon' en 'The Crucible of Man'. 'Dystopia' is gebalder en minder episch, maar raakt wel de juiste snaren. De typische galopperende ritmes van de ritmegitaar zijn gebleven, evenals de heerlijke melodielijnen die enige verlichting verzorgen. Het is wel zo dat Schaffer deze keer op de hardere songs nog bruter en soms nog sneller uit de hoek komt. Daar zijn 'Boiling Point' en 'Days of Rage' perfecte voorbeelden van. Soms gaat de snarenplukker zo driest te werk dat er hints van death metal opduiken. Onverwacht, maar wel zeer geslaagd.
Natuurlijk is er ook ruimte voor meer ingetogen nummers, warbij 'Anguish of Youth' zeker met de pluimen gaat lopen, dankzij een fragiel thema dat perfeft uitgewerkt wordt en een Block die subtiel zingt. 'Anthem' en 'V' zijn dan weer lekkere stampers, die meezingen haast obligaat maken. Maar het leidt geen twijfel dat het openende titelnummer alle kwaliteiten van Iced Earth etaleert: superstrakke en pompende ritmes, heerlijk catchy melodielijnen en Stu Block die alle aspecten van zijn kunnen met verve etaleert.
Fans mogen met een gerust hart dit album aanschaffen. Het verschil tussen Barlow en Block is vrij klein, maar feit blijft dat een andere zanger nu eenmaal de klankkleur van een band aanpast. Iced Earth is er echter geen stap op achteruit gegaan en levert met 'Dystopia' een beest van een schijf af die zonder enig probleem zal weten overtuigen.
