Wie komt er uit Gent en wist voor zijn debuutplaat producer en shoegazerlegende Chris Brokaw (Codeïne) te strikken? I Do I Do. Inmiddels is ex-Karate bassist Jef Goddard de rangen komen versterken en is het tot een kwartet uitgegroeide gezelschap tot een tweede langspeler gekomen, uitgegeven via een eigen platenlabel. ‘More Light’ is een fris en levend album dat een wat duistere ondergrond bevat.
I Do I Do is gebeten door het slowcorevirus. Laag gestemde gitaren, voortslepende songstructuren en de neutrale, haast neurotische stem van frontman Stefaan Decroos passen mooi in het vrij somber geproduceerde kader van dit album. De band is duidelijk fan van genre-idolen als Come of Slint. Toch gaat het viertal voor net iets minder donkergrijze geluidslandschappen dan bovengenoemde bands. Zo is de prachtig ontwikkelende titeltrack een akoestische ballade met leuke bluesaccenten en een opgewekte samenzang.
De band pint zich echter niet vast op een somber gitaarlandschap. Getuige zijn enkele instrumentale, bijna opgewekte gitaarsongs als het vingervlugge, country-getinte ‘Impure’. Die ondermijnen echter niet de heerlijk lome, mistige sfeer van deze plaat. Een algemene, onderhuidse tristesse maakt dat titel ‘More Light’ als een soort van smeekbede overkomt (“Did “Are you gonna spend the night” meant that I could?”). Eentje die vervuld wordt overigens, want in een krachtig postrockmoment als ‘She Still Lacks Coordination’ priemen zowaar hoge gitaartonen door die een soort van opluchting veroorzaken.
I Do I Do lijkt nog een beetje op zoek naar zichzelf. De dertien songs op ‘More Light’ gaan vrij diverse muzikale richtingen uit, waardoor de band een beetje worstelt met zijn identiteit. Van de andere kant zorgen een uniform intieme, duistere ondertoon en erg fijne gevoelsongs voor een bijzonder leuke, internationaal aanvoelende plaat.
Meer over I Do I Do
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
