Het Belgische Hypnos 69 zag het levenslicht in 1994 en evolueerde van een heavy 70's rockband tot een veelzijdig muziekensemble. In tussentijd mochten ze respectabele muzikanten als Ed Mundell (Monster Magnet) en Alfredo Hernandez (ex-Kyuss, ex-QOTSA) tot hun schare trouwe fans rekenen. Amper een maand na de opnames van hun vierde full album splitte de band echter onverwachts. Hun zwanenzang 'The Eclectic Measure' laat de stonerrock van Kyuss en de progrock van Pink Floyd tot een homogeen geheel versmelten.
Voor deze conceptplaat haalde Hypnos 69 de mosterd bij de Griekse mythologie van Carl Jungs 'Septem Sermones ad Mortuos'. De protagonist van 'The Eclectic Measure' – gesymboliseerd door de demon Abraxas – onderneemt een moeizame tocht door zijn onderbewuste om tot innerlijke eenheid te komen. Het is hier uiteraard niet vreemd aan dat Hypnos in wezen de Griekse god van het Onderbewuste is. Maar laat de algehele droefgeestigheid vooral niemand ontmoedigen, want er is ook muziek! Van gitaren en drums over Fender Rhodes en Hammond-orgel tot zowaar een klarinet en een glockenspiel, Hypnos 69 trekt van bij het begin de registers helemaal open. Een inventieve ritmesectie vormt de ruggengraat voor het uitgebreide geluidsspectrum van de plaat, die nu eens ingetogen en dan weer hevig uit de hoek komt.
De ingehouden bombast van de intro moet al snel plaatsmaken voor de titeltrack, een melodieus muziekstuk waar een solerende gitaar de honneurs mag waarnemen. Het treurige gitaargejank krijgt een tekstueel verlengstuk in de krachtige vocalen van frontman/componist Steve Houtmeyers: "Every day the sun goes up and I will close my eyes / Waiting for the moon to come and fit in my disguise". Enkele tracks later worden er klappen uitgedeeld in ware Kyuss-traditie. In het wervelende 'The Antagonist' scheurt de gitaar erop los en worden de drumvellen murw geslagen. 'I and You and Me (II)' is op zijn beurt een sprookjesachtig epos dat het midden houdt tussen dramatiek en breed uitgesponnen rock'n'roll. De muzikale ontdekkingsreis duurt voort tot 'Deus Ex Machina', in navolging van het Griekse klassieke theater, het verhaal in de beslissende plooi mag leggen.
Op een ietwat eentonige ballad ('Halfway to the Stars') na, staat het meeslepende 'The Eclectic Measure' bol van de goede ideeën én dito songs. Hypnos 69 combineert ingenieuze composities en fijnversneden pathos met het betere gitaarwerk. Gevarieerd, gelaagd en vooral geslaagd: zo mogen er meer bands uit elkaar gaan.
Meer over Hypnos 69
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
