Eindelijk, een IDM-plaat die niet onder stoelen of banken steekt puur om kunst en mechanica te draaien en niet om menselijke emotie of reflectie. Aan het woord is het elektronicaduo Hydrus, al meer dan tien jaar achter de knoppen en vertrouweling van de Nederlandse Narrominded-stal. Hoewel erg spaarzaam met releases, gaan de producers voor absolute finesse: geen recyclagegeluiden, maar microscopisch gedetailleerde klanken ontsprongen uit eigen geschreven software. Zoiets rechtvaardigt een ep die geen half uur duurt en pas vijf jaar na het vorige wapenfeit verschijnt.
‘Nodes’ is een klassenwerk in zijn soort. Zorgvuldig uitgezochte en bewerkte geluiden stapelen zich op in ritmische sequenties tot een gelaagde totaalpuzzel. Van druppelende, flikkerende pulsen tot lang glijdende, gemoedelijke klanken: elk raderwerkje past in het geheel. Dat geheel is loom, warm en toch sprankelend.
Zes tracks op rij zoekt Hydrus naar een unieke constructie waarin zowel vooraan liggende, ritmische elementen als ver weggecijferde galmen en sfeertonen het geheel inkleuren. Dat zorgt voor een avontuurlijk auditief geheel dat doet denken aan artiesten als Aphex Twin, B12 of Black Dog uit de beruchte Warp-periode, begin jaren ’90. Net als destijds worden droog kloppende beats ontleend aan hiphop, verzorgen fragmentarische geluiden en amicale klanken een mysterieuze uitstraling en wordt gewerkt met ontzettend veel diverse sporen.
Toch verliest ‘Nodes’ op geen enkel moment zijn intrinsieke, innerlijke rust. In ‘Micronaut’ vertaalt zich dat in hard kloppende beats, hoog tikkende melodiedruppels en spaarzame toetsen die uitgespreid worden op een warm bedje van wegdraaiende sfeertunes. Opvolger ‘Black Soap’ vertrekt met wat donkere, funky baspulsen en druk fladderende ritmes. Deze wat meer expliciete, vlotte aanvang wordt gehalveerd door trager glijdende loops, maar het aantal beats per minute ligt in dit verhakkelde geheel toch eerder hoog. Geen zorg, ook nu mag een warme gloed de nodige gemoedelijkheid verzorgen.
Zo heeft elk nummer zijn eigen karakter en puzzelconstructie, stuk voor stuk tot in de puntjes uitgewerkt. Een eeuwige droom- of luistertocht is dan ook zeker mogelijk. Enkel al de manier waarop de melodie van diepe bassen, pieken van echostoten en een zachte spacemelodie in ‘Bato’ samenkomen, is ontroerend mooi.
Hydrus voedt de contradictie van Intelligent Dance Music. Het tweetal geeft zelf aan dat het hier puur om een –weliswaar erg zorgvuldige- opeenstapeling van mechanische geluiden gaat, maar dat roept een berg fijne emoties op. Opzettelijk of niet, gevoelsmatig zit dit korte plaatje helemaal goed. Elektronica in topvorm!
