Het Noorse Huntsville bestaat uit gitarist Ivar Grydeland, bassist Tonny Kluften en percussionist Ingar Zach. Alle drie maken ze deel uit van No Spaghetti Edition, een
Noors improvisatiecollectief en afzonderlijk musiceerden ze onder meer
met grootheden als Derek Bailey, Phil Minton, Tony Oxley en Axel Dörner, om er slechts enkele op te nemen. Veel van hun exploten brengen ze uit op hun eigen Sofa-label. Hun eerste outing als Huntsville is muzikaal gezien een behoorlijk stap verwijderd van het freejazz- en improvmilieu waarbinnen ze doorgaans opereren.
Twee lange ritmische tracks vullen drie vierde van het album. Ijle, lang aangehouden hoge tonen openen 'The Appearance of a Wise Child'. Een loop van versnelde tablapercussie doemt op en blijft de volledige duur van de song doorlopen. Contrabas, percussie en abstracte klanken zweven rond de nerveuze repetitiviteit en houden het boeiend. Ongeveer halfweg treden intimistische mijmeringen op akoestische gitaar naar de voorgrond. Die hebben hetzelfde effect als het aansteken van een open haard in een kil huis. Plots krijgt de song een dromerig, warm karakter en wat later duikt zowaar een flard melodieuze zang op, het enige op het verder instrumentale album. De andere ritmische track, 'Add a Key of Humanity', wordt gedragen door een roffelende percussieloop. Ook hier wordt met onder meer extra percussieaccenten, jazzy contrabaslijnen, banjoriedels, ambientklanken en bas- en gitaarimprovisaties het geluid verder opgebouwd. Door het aanhouden van het ritmepatroon, een juiste dosering van klanken en het ontbreken van abrupte overgangen in stijl blijft het allemaal relatief makkelijk verteerbaar. Wat niet wegneemt dat de heren met momenten ongewone klanken uit hun instrumenten weten te ontlokken. Hun liefde voor improvisatie en experiment kunnen ze duidelijk niet wegsteken. 'Serious Like a Pope', is een bedwelmend adempauze tussen de twee ritmische hoofdmoten. Lang aangehouden gitaarklanken, zweverige soundscapes en een heerlijk sobere , warme contrabasbijdrage zorgen voor een Oosters sfeertje. In het afsluitende 'Melon' is het uitbollen met karig maar stemmig gefriemel op akoestische gitaar op een bedje van subtiele klanken.
Met dit debuut presenteert Huntsville een persoonlijk geluid waarin zowel hints van elektronica, folk, improv, ambient, jazz als klankexperiment terug te vinden zijn. Fans van de catalogus van het avontuurlijke Rune Grammofon label zullen zich de aanschaf van deze schijf niet beklagen.
Meer over Huntsville
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
