Eigenzinnig als ze zijn, heeft het trio Hong Kong Dong vier jaar na zijn Rock Rally passage in 2008 niet al te veel van zich laten horen, een kort ep’tje als voorsmaak buiten beschouwing gelaten. De artrockers uit Gent verbreken met het zelfgeproducete ‘Sweet Sensations’ nu die relatieve stilte waaruit eens te meer blijkt dat de band niet voor een gat te vangen is.
Wie de leden van Hong Kong Dong nader bekijkt, ontdekt dat naast de spil Boris en Sarah Yu Zeebroek ook ene Geoffrey Burton meespeelt, en dat verklaart een hoop. Want dit album combineert duidelijk de arty gekte van vader Luc Zeebroek (ofte Kamagurka) met de grillen van een miskend gitarist die reeds het podium deelde met Iggy Pop, Arno en Grace Jones. Kitsch discopop (‘Sweet Sensations’), psychedelische krautrock (‘Yoko Oh No!’) of kinderlijke speelgoedmuziek (‘Flowers’) staan kriskras door elkaar op dit plaatje dat bulkt van de nonsensteksten.
Niet dat de muziek van dit groepje ongeregeld even onaantrekkelijk is als de hoes van hun plaat, verre van. Sarah Yu klinkt bijvoorbeeld lekker sexy wanneer ze in een sensueel ‘Romance in the Afternoon’ toehapt: “I’d like to feel your nose besides me, it really keeps me going”, temeer daar haar woorden met een lekker vadsige orgeltune bekrachtigd worden. Maar Boris Hong, Sarah Kong en Geoffrey Dong willen gewoon vrolijk zijn, hun eigen ding doen en niet te veel vasthouden aan muzikale regeltjes. En dat is best even wennen.
Het is dus zaak vooral de humor in deze muziek te vatten (of zou het toeval zijn dat deze plaat exact 43 minuten en 21 seconden duurt?). Titels als ‘Yoko Oh No!’ of ‘Remember Amnesia’ en het daaropvolgende ‘Forget’ spreken voor zich, net zoals uitspattingen als “The chick on my dick is really, really sick”. Dat maakt de vele hoeken, ongeduldige momenten en weerhaken in deze weinig nazinderende alzheimerpop meer dan goed. Want de ene keer weet het trio een mooie brug te maken tussen olijke disco met dancebeats en smakkende gitaren en knipoogt met de nodige glitterkitsch naar Vive la Fête (‘Dirty’) en een volgende keer verkiezen ze meer groezelige, industriële geluiden in het onverwijlde hoogtepunt, ‘Berlin’. Maar er is niet een song die van begin tot eind eenzelfde klankstructuur, ritmepatroon of zelfs emotie aanhoudt.
‘Sweet Sensations’ is geen hapklare brok muziekvertier. Het is een ontdekkingstocht doorheen de fantasie- en kunstwereld van dit gezelschap. Net als op de druk getekende hoes valt telkens weer wat nieuw te bespeuren, zelfs na veelvuldige en grondige studie. Maar een open geest is voor deze erg aparte plaat een must, net als een goed gevoel van humor.
