High Voltage, een prachtige naam voor een Belgisch jazzsextet vol (redelijk) jonge honden die als muzikanten niet meer aan hun eerste podiumervaring toe zijn. Vooral het Brussels Jazz Orchestra lijkt wel een kweekvijver voor High Voltage, waarvan sommige leden zelfs in de vaste bezetting van de bigband zitten. Deze bigband-achtergrond laat zich op hun eerste cd overigens duidelijk horen, zowel qua speelstijl als in sommige composities. Het samenspel in de thema's is op deze cd uiterst gedisciplineerd, hoewel extreme problemen zeker niet opgezocht worden. Als solisten bewandelen de zes een gelijkaardig pad, waarbij souplesse, trefzekerheid en swing voorrang krijgen op vernuft en spanning. Vooral saxofonist Dieter Limbourg komt vaak heel vloeiend uit de hoek en laat het ene idee mooi overvloeien in het andere. Deze uiterst natuurlijke klank heeft echter ook het nadeel dat de melodieën minder uitgesproken en soms zelfs wat vrijblijvend worden. Ze lijken te perfect op de akkoorden te passen, waardoor grote spanningsbogen en de punch van een live-optreden ontbreken. Solo's sleuren de luisteraar nooit mee naar het einde en van een echte interactie tussen begeleiding en solist is zelden sprake. De sporadische breaks die drummer Lieven Venken aangeeft, blijven heel voorzichtig en worden niet door de anderen opgepikt. De instrumentale beheersing van de zes musici wordt zo het sterke en het zwakke punt van deze cd.
Dat High Voltage heel wat bigbandervaring verenigt mag ook blijken uit bepaalde composities. 'Diem Ha' van Limbourg is voorzien van een melodie die zonder rustpunt verder kronkelt over steeds verschuivende harmonieën. In trompettist Nico Schepers' 'Four or Five' lijkt dan weer het strakke sectiespel van de grotere jazzorkesten aangesproken te worden, wanneer de blazers het thema – bestaande uit korte, melodische krulletjes – mooi samen afwerken.
Wat High Voltage zeker siert is de variatie die in de composities aangesproken wordt. Zo biedt de repetitieve pianopartij van 'Bells 'n' Brass – een compositie van trombonist Lode Mertens – een mooie ondergrond voor de rustige melodie die er op drijft. Ongeveer als een taxiënd vliegtuig, maar tot echt opstijgen komt het niet, al was het maar omdat de hypnotiserende begeleiding na het thema niet op hetzelfde elan doorgaat. Net als Mertens levert Lieven Venken met 'Waiting' een stuk dat gelijk opvalt, voornamelijk omdat Venkens drumpartij een heel eigen rol speelt onder de hoofdmelodie. Hierdoor ontstaat een gelaagd effect, waarbij de ene partij op de andere drijft. De keuze om Limbourgs 'Hoppin' Around' als afsluiter te nemen is een mooi voorbeeld van geslaagde typecasting. Het riffachtig thema geeft het stuk een licht funky Blue Note randje, waardoor de cd met een catchy afsluiter uitgewuifd wordt: live een ideale track om de muzikanten (nogmaals) aan het publiek voor te stellen.
Ondanks de soms knappe composities mist 'High Voltage' de hoogspanning die de cd boven het loutere vakmanschap zou kunnen uittillen. Misschien een reden te meer om de band eens live aan het werk te gaan zien?
Meer over High Voltage
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
