Heart of a Coward wordt nogal snel benoemd omwille van het feit dat de vroegere zanger van Sylosis hier zijn bezigheid van heeft gemaakt. Allemaal goed en wel en de band verdient natuurlijk aandacht, maar om nu echt alles te gaan afwegen aan een voormalig broodheer... In ieder geval, Heart of a Coward brengt moderne metal (vooral gedrenkt in een heftig metalcore-soepje) dat best bruut kan zijn, maar aan de andere kant misschien iets te snel afgehaspeld werd.
Dat deze schijf nauwelijks een jaar na het debuut op de wereld wordt losgelaten, laat merken dat de heren niet hebben stilgezeten en dus met overgave nummers hebben zitten pennen. Qua brutaliteit staat dit album een trapje hoger dan de voorgaande. Het lijkt alsof er deze keer de subtiliteit vanaf moest, waardoor de gitaren en drums veel zwaarder doorhakken dan voorheen. Ook de stemming van de instrumenten is een stuk lager. Lager is niet altijd beter, maar Heart of a Coward doet er zijn voordeel mee. Nu klinkt de band een stuk minder flodderig en beukt alles dat tikje meer. Ook de frontman bezigt zijn zware vocalen vaker. De meerderheid bestaat nog steeds uit heftige schreeuwen, maar diepe brulzang kan ook gerust. De cleane zang daarentegen had niet altijd gehoeven, aangezien dit niet meteen het sterkste punt van de brave man is. De noodzaak om per se gewoon te willen zingen, mag dringend afgeleerd worden.
Ondanks de bruutheid en de injectie van wat melodie om het geheel verteerbaar te houden, mist 'Severance' nog dat tikkeltje extra. De nummers zijn an sich goed geconstrueerd, maar blijven iets te veel in de zware metalcorehoek hangen, waardoor er van het album weinig blijft hangen achteraf. Dit is typisch zo'n schijf die – eens in de platenspeler – zorgt voor flink wat knikkende hoofdjes, maar waarvan achteraf bijna niemand nog weet hoe de songs precies gingen.
Heart of a Coward brengt zijn muziek heel verdienstelijk en de heren zijn zeker en vast op de goede weg, maar nog iets meer memorabele nummers en een iets opvallender aanpak zou de band geen slecht doen. Voorlopig krijgen ze nog het voordeel van de twijfel, vooral omdat 'Severance' laat horen dat ze nog steeds hun weg aan het zoeken zijn. Maar de volgende schijf kan maar beter een knaller worden...
