De tijd dat de ud de status van nobele onbekende genoot, ligt stilaan achter ons. Udi's zoals Anouar Brahem en Rabih Abou-Khalil hebben met de Arabische luit de weg gevonden naar de grote podia. Vaak kwam het tot samenwerking met muzikanten uit andere tradities, in de eerste plaats de jazz, zodat ook cross-over projecten niets nieuws onder de zon meer zijn. Toch klinkt 'Blossom' van de Jeruzalemse udi Hayam Safia, een samenwerking met onder andere een Bulgaarse drummer, een Duitse bassist en Nederlandse hoboïste, fris en nieuw. Dit is te danken aan de composities, die vaak niet onder één noemer te vangen zijn.
'Circus Waltz' is naast een opgewekt deuntje een erg veelzijdige mengeling. Een kristalheldere hobo domineert het nummer met virtuoze classicistische loopjes tussen de frases van het thema door, wat het thema een zeer westerse draai geeft. (Jammer genoeg is ze net iets te aanwezig in een al rommelig samenspel, waardoor de bijdrage op de duur begint te irriteren.) Het thema is overwegend voor rekening van ud, viool en hobo en doet denken aan een volksliedje. De prominente rol van de melodie en de opbouw, gekenmerkt door contrasterende thema's die afgewisseld worden door ritmisch onregelmatige aanlopen, waarborgt dan weer een Arabisch karakter. Vreemd genoeg komt dit amalgaam wel over als een geheel. Het opzwepende 'Whatever You Want' lijkt dan weer de combinatie van klezmerinvloeden met klassiek Arabisch uit te proberen: de viool klaagt hier een erg zangerig, versierd thema, onderbouwd door een hoempa-hoempa contrabas, waarbij het weer de ritmische eigenaardigheden zijn die het Europese karakter van het thema relativeren.
De muzikanten die meespelen op 'Blossom' hebben elkaar nooit in levende lijve ontmoet: ze zijn elk op hun eentje naar de studio getrokken om hun bijdrage te leveren. Dit is jammer genoeg ook dikwijls te horen. De bas draagt onvoldoende. Bovendien is er een groot contrast tussen het niveau van individuele bijdrages (zoals de hele mooie ud-solo 'Labyrinth') en het samenspel, dat vaak niet zo goed loopt. Dikwijls is er te weinig coherentie tussen al de verschillende muzikale lijnen en de overgangen van het ene thema naar het andere durven nogal eens gemaakt overkomen. 'The Day's Wine' opent bijvoorbeeld met het gedroomde muzikale decor voor een film noir: een zeer zwoele saxofoonsolo in dialoog met een gestreken contrabas. Daarna neemt de ud het thema van de saxofoon over, waarop het geheel ontaardt in een swingende ambiance waarbij Pathé M'Baye op percussie en Mahran Moreb op qanun (een soort citer uit het Midden-Oosten) zich excellent kwijten van hun begeleidende taak. Daarna krijgt de viool plaats voor een dromerige solo, gevolgd door een vlammende showcase van de percussionist, waarna we op nogal abrupte wijze terug in een tutti belanden, om uiteindelijk terug met het eerste thema te eindigen. Op zich zit elk van de onderdelen van het nummer uitstekend in elkaar. Maar de aaneenrijging is erg gekunsteld.
'Blossom' is een verzameling originele ideeën en klankkleuren, gebracht door virtuoze muzikanten met een enorm oog voor detail. Maar de grote lijnen zijn te weinig verzorgd, allicht door de gebruikte werkwijze. Een gemiste kans.
Meer over Haytham Safia
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
