De New Yorkse emocore-band Hawthorne Heights is immens populair aan de andere kant van de oceaan en in het Verenigd Koninkrijk. Met hun tweede album 'If Only You Were Lonely' is het gevaar gelukkig klein dat dat ook hier het geval wordt. Het heeft verdacht veel weg van een experiment: "a) hoe stapel ik zoveel mogelijk clichés op in één nummer? en b) is dit ook twaalf nummers aan één stuk mogelijk?" Het resultaat is een bedroevend vervelende plaat van een groep die zichzelf op tragische wijze parodieert.
De melodie van begintrack 'This is Who We Are' is banaal van begin tot einde. Om het eenzijdige flauwe gezang toch van een zekere afwisseling te voorzien herhaalt een screamer af en toe tekstfragmenten met een wij-zijn-geen-doetjes-attitude. Dat effect valt echter compleet in het water door de afgelikte, uitgekuiste en zielloze manier van schreeuwen. Op tekstueel vlak is het zo mogelijk nog schrijnender gesteld. Het refrain van 'We are so Last Year': "I just wanted you to know / I think about you every night / when I fall asleep / You are in my dreams": het getuigt van een ongezien lef. De opbouw gebeurt in elk nummer op ongeveer dezelfde manier: een intro van distortiongitaren en een punkrock-drumbeatje geeft de aanzet voor de eerste strofen, die via een triviale gitaarriff het catchy refrein inleiden. Ergens tegen het einde volgt dan het obligate rustige en eventueel akoestische "I'm so emo"-tussenstuk om ten slotte af te sluiten met het refrein. Veel boeiende solo's of technische opmerkelijkheden zijn er niet te vinden en ook qua ritme is het monotonie troef.
Het gebrek aan originaliteit zou een triest voorbeeld kunnen zijn van "willen maar niet kunnen", maar deze cd ruikt toch eerder naar platte commerce. De overgeproducete samenzang en de holle clichéteksten maken van deze plaat een contradictio in terminis: een glad en klinisch emo-album zonder gevoelens.
Meer over Hawthorne Heights
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
