'Gone in a Minute / The Never Changing Bits' is het debuutalbum van het Kortrijkse Hawai. Deze vijfkoppige band die ontstond uit de assen van Chiva Con Poza, een naar eigen zeggen "hard pop swinging blues core band". Brein achter dit beloftevolle album is gitarist Kurt Debrabandere, die ook bij Galatasaray - de muziekgroep - speelt.
Het voornamelijk instrumentale album begint met het redelijk magistrale 'Smoke it Off'. De nietsvermoedende luisteraar wordt vanaf de eerste seconde omvergeblazen door wilde, snelle drums, noisy synths en bovenal een meeslepende gitaarriff. Dit thema blijft de rode draad van het nummer, dat voorts ook ietwat rammelende funk weet te bieden. Funk vinden we ook terug in 'Vanessa', een sfeervol nummer dat naar het einde toe desintegreert tot gehamer op moeders huisraad. Het lijkt boeiend maar is iets te lang uitgerokken, waardoor de verveling toch toeslaat. Dit gebeurt jammer genoeg wel meer op deze plaat. Vaak biedt Hawai een boeiend thema, maar daar wordt dan te weinig of juist te veel hetzelfde mee gedaan. Soms is er wel een uiterst degelijke afwisseling van sterke thema's, zoals in 'Starlighting blues'. Beginnend vanuit experimentele rock à la Galatasaray wordt plots het hele thema met tempo en al overboord gegooid om plaats te maken voor bluesrock voor diehard motards. Van een beetje stijlwissel is Hawai duidelijk niet afkerig, zo lijkt 'Radical Pigeon Dance' bijvoorbeeld een wat lange generiek voor pakweg het sportnieuws. Op dit nummer spelen ook enkele koperblazers mee, wat het geheel nog wat bombastischer maakt. Op 'Gone in a Minute / The Never Changing Bits' zijn maar twee nummers te vinden waar echt sprake is van zang: het op het vederlichte refrein na licht onheilspellende 'Burning Watch' en het bluesy 'Charming'. Voor de rest is er af en toe wel wat geschreeuw te horen, dat in feite nogal overbodig klinkt. Even overbodig zijn de twee kortste nummers van het album, die niet veel meer dan beperkt jazzy improvisatielawaai zijn. Een nummer waarin die jazzy improvisaties ook aardig storen is 'She's plastic', het vrolijkste nummer van de plaat dat een net zo simpele als catchy synthesizerlijn heeft. Ook 'Vanessa' heeft een synthriff om u tegen te zeggen.
'Gone in a Minute / The Never Changing Bits' had een ijzersterk album kunnen zijn, als het niet af en toe getackeld werd door het te lang uitspinnen van dezelfde thema's. Hawai biedt aangenaam eclectische muziek waarin toch een duidelijke lijn te horen valt. Als die lijn nog in strakkere structuren en minder herhaling geleid zou worden was dit debuutalbum vast iets minder 'gone in a minute' geweest.
Meer over Hawai
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
