Hatebreed is een waar icoon in hardcore-milieus. Net zoals andere grote namen als Cro-Mags of het Belgische Deviate heeft Hatebreed het nooit moeten hebben van grote marketingstunts. Door mond-aan-mond reclame en een verschroeiende live-reputatie wist Hatebreed het te schoppen tot een bijzonder bekend fenomeen.
Dat ligt uiteraard ook aan de kunst van goede songs te pennen, iets waar Hatebreed met volle gemak in kan doctoreren. 'The Rise of Brutality' is snel, furieus en getuigt van klasse. De band gooide alle franjes overboord en beperkte zich opnieuw tot de essentie van metalcore. Hatebreed is een van de meest metalgetinte hardcorebands van dit moment, wat vooral terug te vinden is in het gitaarwerk van Sean Martin. Logge riffs wisselen met gemak af met snelheidsmonstertjes. Links en rechts heeft het drummen van Matt Byrne wat weg van death metal. Om maar te zeggen dat dit een redelijk stevige plaat is geworden. Het geblaf van frontman Jamey Jasta steekt daar nog een tandje bij. Het kan niet makkelijk zijn om blij door het leven te gaan als er zoveel ellende bestaat en Hatebreed kaart dat met overtuiging aan. Uitschieters zijn zonder twijfel opener 'Tear It Down', wat afklokt op een frisse minuut zevenenveertig, het logge 'Doomsayer' en 'Beholder of Justice'. Zonder flauwekul ramt Hatebreed twaalf fragmentatiebommen door de strot en neemt geen gevangenen. Maar het is bijzonder twijfelachtig of iemand zal klagen. Toegegeven, de openlijke agressie kan een aantal mensen ervan weerhouden om goed naar Hatebreed te luisteren. Dit is nochtans geen hersenloos geram. De opbouw van de nummers is doordacht en de spanning die regelmatig wordt opgebouwd grijpt zonder uitzondering naar de keel.
Hatebreed is een archetypisch voorbeeld van een band die kan vasthouden aan haar principes en erin slaagt om zowel een hardcore als metalpubliek te bekoren. Geen simpele opgave, maar mocht er een examen voor bestaan, dan was Hatebreed vast de primus van de klas.
Meer over Hatebreed
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
