Het Zweedse Harms Way werd opgericht in 2003 onder het weinig verhullende pseudoniem Root of All Evil. Een personeelswissel en een naamsverandering later bestaat de band uit gitaristen Freddie en Erik, bassist-zanger Dim en drummer Stipen, vier heerschappen met een verleden in de thrashmetalscène. Hun gezamenlijke debuut gaat door het leven onder de titel 'Oxytocin' en neen, het is geen obscure metalplaat geworden.
Opener 'As Time Goes By' vertrekt vanuit een dissonante waas van gitaarnoise die uiteindelijk uitmondt in een bevreemdende combinatie van jazzy drumfills en symfonisch gesoleer à la Apocalyptica. Dit impliceert dat de snaartrom constant te laat lijkt te komen: een interessante eigenaardigheid die voor een ongeoefend oor echter vooral desoriënterend zal werken. De ruwe vocalen die daarop volgen ("Let's start a war today / To feed the beast again") grossieren zwierig in de clichés en zijn niet altijd even toonvast, maar ze zetten meteen de toon voor loeiharde woestijnrock die duidelijk zijn mosterd gehaald heeft bij het pionierswerk van John Garcias Kyuss. Diens nasale geprevel krijgt tevens navolging in een bevlogen 'High Becomes Low', waar het ietwat tegendraadse drumwerk ditmaal gelukkig de hook van de song niet in de weg zit. Van doseren met solo's hebben de gitaristen echter geen kaas gegeten, zodat het spreekwoordelijke 'Overdaad schaadt' wel eens vervaarlijk de kop op steekt. In 'Million Ways' en 'Prime Time' gaat het lome tempo de hoogte in en wordt er leentjebuur gespeeld bij de snedige rock'n'roll van Motörhead. Deze muzikale uitstapjes kunnen echter niet verbloemen dat het de heren van Harms Way ontbeert aan de broodnodige fijnbesnaardheid om de luisteraar een heel album lang te kunnen boeien.
'Oxytocin' klinkt bij momenten als een veelbelovende gehoortrip door de Scandinavische toendra van de killerriffs, mokerdrums en vocale klankuitbarstingen, maar zakt gaandeweg steeds dieper in het Grote Moeras der Ongeïnspireerdheid. Muzikale omnivoren zullen aan het beluisteren van deze langspeler ongetwijfeld een déjà entendu-gevoel overhouden, maar dat zal de liefhebbers van rechttoe-rechtaan gitaargeweld natuurlijk worst wezen...
Meer over Harms Way
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
