Jeff (uit New Mexico) en Jay (uit Berlijn) Hardman hebben met 'Shirts and Pistols' hun debuut uit. Zelf noemen ze het graag poppsychedelica. Het is een bonte verzameling van tracks die variëren van laagjeselektronica tot downtempo jazzy nummers. Regelmatig ontbreekt een noemenswaardige structuur, wat het album moeilijker te beluisteren maakt.
In de eerste track zorgt een beat voor een rode draad, maar de saaie zang doodt de enkele leuke exotische geluidjes op de achtergrond. Zo is het overal wel iets, maar meestal wordt een leuk idee of een aangenaam geluid te lang uitgemolken of gebeurt er voor het overige te weinig om de boel levendig te houden. Ook het gezapige tempo, dat de meeste nummers kenmerkt, draagt daar toe bij. Soms gaat Hardman de jazzy toer op. Dat gebeurt dan boven een rustige beat alwaar een synthesizer of een saxofoon boven mijmert. Daar is eentonigheid ook echter te vaak troef, behalve in 'Still Out Cold', want dat nummer is goed opgevuld met onder andere een warme sax en heeft wat vaart. Een opvallende track is 'Resolution', dat baadt in krakende elektronica en met zijn zware bassen zeer duister overkomt. 'Resolution' wordt gevolgd door 'Geese', een kort nummer met een wat gebroken beat en een piano op een zacht noiseblaadje. '100 years' geeft met zijn synthesizertapijten al de aanzet voor het ijlere werk van '50's fabric'. Weinig beat, veel synthesizer en de zang die een centrale plaats inneemt. 'Smilin'' heeft geen zang en klinkt mede daardoor vrij leeg. Het nummer begint met wat synthesizergeluiden op bassen die weinig rechtlijnigheid of creativiteit vertonen. Daarna gaat het over in iets dat klinkt als getrappel met een slome breakbeat, maar het vergeet ook variatie.
Zo kan 'Shirts and Pistols' eveneens best samengevat worden. Enkele leuke pogingen, maar bij de uitwerking gaat het steevast mis. Het album klinkt vloeiend, maar nergens boeiend.
Meer over Hardman
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
