Nadat hij in 2007 debuteerde op 'Reinventing the Wheel' van The Kannaste/Olding Four, bracht gitarist Hans Olding eind 2008 een eerste plaat uit met het Hans Olding Quartet. Op 'No Space' presenteert Olding acht frisse, hedendaagse composities van eigen makelij die stuk voor stuk uitblinken in heldere arrangementen en een duidelijke rode draad.
In de muziek van Olding's kwartet staat de melodisch speelse wisselwerking tussen zijn eigen gitaar en de tenorsax van Linus Lindblom centraal. Gecombineerd met de swingende bas van Pär-Ola Landin en de uitgemeten drums van Sebastian Voegler ontstaat een modern, energetisch samenspel dat niettemin voelbaar refereert aan de traditie. Vooral Olding's gevoel voor sfeerzetting door middel van subtiele akkoorden in combinatie met of in tegenstelling tot bij momenten fel pulserende melodieën is indrukwekkend. Of het nu schijfelend traag ('Waiting For G' en 'Departure (For Andrew Hill'), beheerst groovend ('Chez Gladines', 'Three/Four' en 'Waiting For G') of ronduit uitgelaten ('No Space' en 'Just Don't) speelt, het Hans Olding Quartet creëert telkens een behoorlijk 'coole' jazzsfeer met songs die nooit bruuskeren en toch genoeg variatie en temperament bevatten om de aandacht een klein uur vast te houden. Met 'New Directions', waar het viertal versterking krijgt van Nils Janson en diens levenslustig trompetspel, zet het gezelschap bovendien - schijnbaar achteloos - een track neer die niet zou misstaan op de betere Blue Note-verzamelaar.
In tegenstelling tot wat de albumtittel doet vermoeden, grossiert Hans Olding op 'No Space' in lekker in het oor liggende en toch niet hapklare gitaarjazz die veel ruimte laat voor de sprankelende saxofoon van zijn kompaan Linus Lindblom. Deze gebalanceerde, swingende plaat illustreert dan ook dat hedendaagse kwaliteitsjazz niet per definitie moeilijk of hoogdravend moet zijn.
