De Noorse Hanne Hukkelberg heeft de titel van haar cd goed gekozen, want 'Little Things' staat inderdaad vol kleine liedjes. Volledig onschuldig zijn ze niet, want geregeld passen de melodieën niet in het oerklassieke stramien en nemen ze een wat vreemde wending. Echt ver gezocht wordt het echter nooit. Bovendien heef Hukkelberg een stem die door het onstabiele en het breekbare aan die van Billie Holiday en de zusjes CocoRosie doet denken. Om het frivool-verfijnde prentje volledig te maken, kleden Hukkelberg en Käre Christoffer Vestrheim – samples en keyboards – de nummers mooi aan. Met behulp van leden van onder andere Jaga Jazzist en Shining schuiven klokkenspel, harp, cello, tuba, banjo, mandoline, pedal steel, een ronkende basklarinet, saxofoon, vibrafoon en gitaar in. Alles is dus voorhanden om symfonisch uit de hoek te komen, maar zo had Hukkelberg het duidelijk niet begrepen. Door de instrumenten in kleine groepjes te gebruiken, blijft het geluid steeds transparant, zodat de typische kleur van elk instrument volledig kan schitteren. Hierdoor worden ook de als instrument ingeschakelde potten, pannen, wijnglazen en fietswielspaken hoorbaar, al vallen ze amper op. Integendeel: ze worden naadloos in het totaalgeluid opgenomen, waardoor 'Little Things' alles behalve een freakshow wordt.
De ingeschakelde instrumenten geven de nummers een eigen karakter. 'Little Girl' en 'Displaced' klinken bijzonder sympathiek. De hobbelende ritmiek en het gebruik van banjo, tuba, klarinet en een trompetsample flitsen de luisteraar zo terug naar de magische wereld van de stomme zwart-witfilm of cartoons uit de oude doos. Het even foute als speelgoedachtige Casio-orgeltje van 'Little Girl' mag dan niet rechtsreeks in de oude filmsfeer passen, in alle goedmoedigheid sluit het er helemaal bij aan. En zo wisselt de cd tussen huis, tuin en keuken lo-fi, de bloemetjesbehang kitsch van verdachte orgeltjes, allerlei soorten walsjes en rootsknipoogjes dankzij de lapsteel en banjo.
Op een paar momenten laten Hukkelberg en Vestrheim het geluid wat grootser en voller worden zoals met de brede strijkers van 'Balloon' of 'True Love'. Bij dit laatste nummer is het rijke en het zoete nochtans een verrassing. De rode pluche – als van kleine, oude, maar trotse cinemazalen –wordt namelijk voorafgegaan en onderbroken door gitaar, saxofoon en keyboard die verwarrend en quasi atonaal door elkaar lopen. In 'Boble' is het dan weer het accordeon dat het geluid lekker vult, waarmee de cd eindigt in een grandeur van lang vervlogen tijden. De kunst van 'Little Things' is in al deze sfeervolle liedjes misschien niet groot(s), maar het luisterplezier zal dat wel zijn.
Meer over Hanne Hukkelberg
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
