Wanneer cellist Hank Roberts samenhokt met gitarist Marc Ducret en Jim Black kan het een luisteraar niet kwalijk genomen worden dat die met hoge verwachtingen aan de cd begint. De staat van dienst van de drie en hun muzikale kwaliteiten zijn meer dan reden genoeg om één en ander te verhopen. Op 'Green' worden deze verwachtingen echter niet ingelost.
De twee suites en acht losse stukken op het album zijn allen van de hand van Roberts. Ze variëren van roots-achtige en melodische nummers tot abstracte, open improvisaties. De driemansbezetting zorgt voor ruimte in het geluid, waarbij iedereen zijn eigen terrein heeft om te bespelen. Deze benadering, het rootselement en de soms ingroeiende en uitstervende gitaar van Ducret doen van ver denken aan de muziek van Bill Frisell. Ook de heldere sound van het geheel wijst in die richting, maar het is jammer dat er zo weinig met dat geluid gebeurt. Dit lijkt vooral te liggen aan de composities. Hoewel soms charmant klinken ze erg vaag en bij momenten zoutloos. Het wisselen tussen poppy melodisch, vrij zwevend en improvisatorisch is geen meerwaarde wanneer zowel het catchy element van de ene benadering als de spanning van de andere afwezig blijven. Vaak zweeft de muziek over een idee dat te dun is, waardoor het geheel nergens heen gaat. De drie spelen gemoedelijk naast elkaar en blijven vriendelijk, alsof ze elkaar niets in de weg willen leggen. Wanneer het tempo wat de hoogte ingaat en de ritmiek wat pittiger wordt, wil de muziek al eens ontwaken, maar echt ver geraakt het trio ook daar niet mee.
'Cola People' klinkt even opmerkelijk door de rammelende, wriemelende en zwalpende akoestische gitaar. Hier komt de bescheiden miniatuurinstelling van het trio het best tot haar recht. Ook 'Trees' heeft net iets meer en ligt dicht tegen een rocksong aan, al is het resultaat niet echt onvergetelijk te noemen. Met 'In the 60's' laten de drie dan weer horen hoe fraai hun sound kan zijn dankzij snuifjes licht dissonante rootsfunk. Door de mindere uitwerking is de rek echter snel uit de track, waardoor de goede intenties niet het te verwachten resultaat opleveren.
'Green' is een tegenvallende plaat die bij momenten wat fraai klinkt, maar die niet kan verklaren waarom voor deze muziek zo'n sterk trio nodig is.
Meer over Hank Roberts with Marc Ducret and Jim Black
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
