Twee zusjes uit de Waalse contreien die een passie voor gemoedelijke muzikale klanken delen, opmerkelijk is dit niet. Noemenswaardig wordt het wel, wanneer in ogenschouw wordt genomen dat zij de stuwende krachten zijn achter ‘Half Asleep’, een groep die ontstond in 2002 en kortgeleden hun tweede volwaardige langspeler op de wereld losliet. Valérie en Orian Leclercq, zo heten ze. Hun jongste album doopten ze ‘Subtitles For The Silent Versions’, een titel die eigenlijk treffend de geschapen sfeer verwoordt. Het is Valérie die de nummers aanbracht en de arrangementen verzorgde, zij is dus de werkelijke motor achter de groep. Voor deze jongste uitgave wist ze zich – naast haar jonge zus - te omringen met een uitgebreide rist muzikanten, waaronder een gambaspeler en iemand die de trombone bemeesterdt.
‘Subtitles For The Silent Versions’ maakt onmiddellijk een leefwereld duidelijk: die van verstilde landschappen en klankenpaletten die op een ander niveau staan dan de zang. Toch vullen ze elkaar voortreffelijk aan en vormen ze een harmonisch geheel. Ook het gevarieerde karakter van het album wordt meteen in de verf gezet. Zo valt openingsnummer ‘How Quiet’ op door een dromerig, maar vrijzinnig geluid. De outro is echter erg verdovend – heeft zelfs een drang naar trance – en krijgt zo uiteindelijk de nadruk van het lied. Deze verdoving wordt alleen maar uitgediept in het naadloos volgende ‘The Bell’: dommelende zang en spaarzame piano creëren een klankentapijt dat in een tijd van minimalisme de zeden verzacht.
De samenzang van ‘The Fifth Stage Of Sleep’ weifelt qua sfeer tussen een sussende Cat Power en een érg ingetogen Shannon Wright. Dit heeft ondermeer te maken met de verschillende, haast gesproken passages en het monotone gitaargetokkel.
Dat Half Asleep echter meer is dan ingetogen vertoon wordt bewezen in ‘For God’s Sake Let Them Go!’. Eerst dreigt dit een eerste vervelend moment te worden. De aanzet is er namelijk één die lijkt te verdrinken in gelijkgestemde zang en instrumenten. Halverwege toont de familie Leclercq echter bijtende monden, vergezeld van doffe drums. Het lijkt een frisse wind over een heet en dor landschap.
Daarna gaat de pees er opnieuw af. De gamba wordt bovengehaald en vergezelt Valéries stem opnieuw richting een diepe droom. Het nummer is ‘De Deux Choses l’Une’, wat misleidend laat weten dat Half Asleep vandaag de dag uitsluitend het Engels als voertaal heeft. Via deze Angelsaksische weg weten ze bovendien hun muziek feilloos te omschrijven. In het hierboven genoemde nummer zingen ze: “The silence of your assemblies / with music corrupted to the core.”
‘Subtitles For The Silent Versions’ laat verder nog een opmerkelijk a capella hoogstandje horen (‘Personnalité H’). Hierin vormt een zware mannenstem de ondertoon voor de zoetere stemmen van Oriane en Valérie.
Na het beluisteren van dit album blijft de luisteraar half slapend achter, in een roes van zoveel fragiele, verstilde klanken die tonen dat prachtige verdovende sadcore ook bevrucht kan worden in een gat in het Waalse Gewest.
