Tijd voor een berg liefdesboodschappen van de meest populaire rootsreggaeband uit Amerika: Groundation. Wat dit negenkoppig gezelschap extra geliefd maakt, is het feit dat ze erg hoge kwalitatieve maatstaven hanteren en hun reggae subtiel vermengen met jazz, soul en funkpartijen, zonder complex te worden. Dat maakt Groundation ook erg populair bij klassieke Jamaicaanse iconen, die op de zes platen van de band regelmatig een stukje mee kwamen kwelen. In afwachting op een zevende wapenfeit, verschijnt ‘The Gathering of the Elders’, waarbij ‘elders’ staat voor ouderlingen, oerrasta’s, grondstichters uit de townships van Kingston als daar zijn Don Carlos (Black Uhuru), Pablo Moses, Apple Gabriel (Israel Vibration) of Cedric Myton (Congos).
Wie bassist van Groundation wil zijn, moet recht in zijn schoenen staan. Want de rol van dit instrument is in deze op zich al rijke muziek misschien nog het meest uitgesproken. Niet enkel melodieuze promenades blijken essentieel, maar ook de lengte van de aanslagen, gedempte noten, slappende funktechnieken tot zelfs het spelen van sentimenteel zachte en liefdevol gestreelde noten. De muziek van Groundation heeft, mede dankzij die expressieve baspartijen, dan ook een grote draagkracht.
Daarnaast is de harmonieuze, soulvolle samenzang natuurlijk het grote handelsmerk van Harrison Stafford en co. In combinatie met een lome bas en een zwevende solo op een fel aangeslagen Hammond, groeit ‘Blues Away’ met Pablo Moses uit tot een heerlijke lounge-achtige, zwoele reggaesong. Dat het ook anders kan, bewijst het krachtige ‘Freedom Taking Over’ dat erop volgt en vurige trombonepartijen bevat. De hoge falsetstem van Cedric Myton verhindert niet dat gevoelens van strijdlust doorheen dit uptempo nummer klinken. Opvallend is echter dat halverwege de song een lagere toonaard en een andere frontzanger (Don Carlos) het roer overnemen, zonder dat de feitelijke riddim verandert: een stukje muzikaal reggaevernuft van topniveau en een techniek die Groundation meermaals uitspeelt.
Om de rijkdom van de muziek van Groundation nog wat extra aan te dikken, wordt elk van de tien tracks op deze verzamelplaat ingeleid met wat sappige, profetische woorden van de gastzanger over apartheid, Marcus Garvey, Martin Luther King of de heilige rastaleer. Vooral het aparte Jamaicaanse accent zorgt hier net voor dat extra glimlachje.
Om te vermijden dat ‘The Gathering of The Elders’ wordt beschouwd als tussendoortje, is dit album mooi opgesmukt met een boel citaten en een fijn boekje die de reggaeboodschap keurig verspreiden. Van de andere kant gaat het natuurlijk om een verzamelplaat, maar dan wel eentje met legendarische bijdragen en die de grote diversiteit van deze reggaeband - door veel kenners getipt als de beste rootsband van het moment – in de verf zet.
