Dat saxofonist Nicolas Kummert en bassist Nicolas Thys allebei thuis zijn in de zangerige Americana en fusion van de jaren ’70, bewezen ze reeds in februari dit jaar met het verschijnen van ‘Sound Tracks’ van de Yves Peeters Group. Op dat album wisselden gevoelige, dromerige composities enkele heftige uitbarstingen af, wat een prachtige cd oplevert vol toppen en dalen. ‘The Love Album’ is helaas niet zo consistent en bouwt niet op naar een grote climax, hoewel de groep immens veel potentieel aan boort heeft. Aan bassist Nic Thys, die enkele jaren in Amerika doorbracht om zich muzikaal te ontplooien, ligt het in ieder geval niet: hij zet enkele prachtige solo’s neer die de luisteraar gewoon doen vergeten dat hij op een (doorgaands nogal logge) basgitaar aan het spelen is.
De andere bandleden komen er ietwat bekaaid vanaf. Jef Neve en Nicolas Kummert doen fantastische dingen, maar vallen al bij al teveel in herhaling. Vooral saxofonist Kummert heeft teveel de neiging om hetzelfde trucje oeverloos te herhalen. Wie hem reeds live aan het werk zag of deze live-opname in de AB van Brussel beluistert, hoort hem vaak de (aanvankelijk nog charmante) gimmick van een improvisatie met sax en zang gebruiken. Niet zo voor Jef Neve, die zowat alle mogelijkheden van zijn keyboards en zijn Hammond afstruint, en die afwisselend als een gitaar, een spacy piano of een op hol geslagen windmachine klinkt. Zijn improvisaties zijn verrassend sterk voor iemand die vooral met piano bezig is, maar ook bij Neve is het vat van inspiratie blijkbaar niet oneindig. Tot slot is er nog drummer Lieven Venken, die opvallend weinig ruimte voor zichzelf reserveert en zich met overgave kwijt van zijn taak als begeleider.
Het mooie aan de band Groove Thing is de grote gelijkmoedigheid binnen de formatie. Hoewel de groep oorspronkelijk ontstond als een funk-project van Jef Neve, bevat de cd bijvoorbeeld composities van alle leden. Ook wat betreft de solo’s is er niemand die er echt uitspringt als zijnde de leider, waardoor de muziek gestaag blijft kabbelen. Helaas is dat “stuurloze” ook een beetje het mankement van de cd, want na een tijdje modderen de stukken nogal aan en heeft de luisteraar een sterke déjà-vu. Spijtig, want talentvolle musici heeft Groove Thing genoeg in zijn rangen.
Misschien ligt het aan het feit dat ‘The Love Album’ live werd opgenomen, dat de plaat ronddobbert als een losgeslagen schip. In de studio, met wat extra knip- en plakwerk, had de cd best gespierder en nóg vettiger kunnen zijn. De composities zijn immers lyrisch genoeg en het kwartet bundelt de beste Belgische jazz-muzikanten. Bidden wij samen voor een spannender vervolg?
Meer over Groove Thing
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
