Nick Talbot, ook bekend als meneer Gravenhurst, is er niet bepaald vrolijker op geworden. 'The Western Lands', het vierde album van Gravenhurst op Warp, is weer donker en mistroostig. Niet alleen in die zin sluit het nieuwe werk aan bij het overweldigende vorige album 'Fires in Distant Buildings', ook qua geluid zijn er veel gelijkenissen. Er zijn enkele stevigere songs te bespeuren en ook de vluchtige gitaarlijnen en gedrapeerde zang zijn regelmatig van de partij. Jammer genoeg leverde dat dit keer geen buitengewoon album op.
Nochtans mist de ballad 'Song Among the Pine' (opgenomen voor de film 'Ein Freund von Mir') enkel een paar scherpe kantjes. Ook 'She Dances' had enkel wat meer pit nodig om bij het absoluut betere werk te horen; de gitaar op het einde blijkt niet meer dan een poging. Als eerste single werd het rustige 'Trust' gekozen, dat voortkabbelt en nooit spanning kan veroorzaken - iets waar de tekst over het ex-lief van een ex-lief niets aan verandert. Ook 'Saints' lijkt gespeeld met de rem op, maar de melodie is mooi en Talbot staat tekstueel weer op scherp: "At seventeen I heard my calling / to suffocate with my embrace / murder ten to save a hundred." In 'Hollow Men' wordt het tempo de hoogte ingejaagd, wordt er steviger gespeeld en laat drummer Dave Collingwood horen waartoe hij in staat is, maar wederom komt de song niet verder dan degelijkheid. In de twee laatste nummers, 'Grand Union Canal' en 'The Collector', blijft de groep opvallend op de achtergrond, maar daarmee wordt de eenvoudige schoonheid van beide nummers net benadrukt. Vooral de weinig doorzichtige structuur van 'Grand Union Canal' maakt het een boeiend nummer. Andere nummers op de plaat zijn de inspiratieloze titeltrack, de cover 'Farewell, Farewell' van Fairport Convention (waaraan alleen feedback is toegevoegd) en 'Hourglass', dat spanning mist om in deze fluistervorm interessant te zijn.
Het resultaat is dus een degelijke plaat waar Talbot slechts een enkele keer het intrigerende en spannende van 'Fires in Distant Buildings' terugvindt. Voor het overige kabbelt het album verder. Nergens verveelt het, maar dat is wel het minste wat een Gravenhurst-fan verwacht.
Meer over Gravenhurst
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
