Neosho is wellicht de plaat met het kleinste doelpubliek sinds FC Bommerskonten het clublied op cd uitbracht. Er zijn namelijk niet erg veel mensen die in lawaai (men kan objectief van lawaai spreken) aangename dingen vinden. Zij die wel de moeite kunnen opbrengen om hiernaar te luisteren worden echter beloond. Zelfs in dit soort muziek kunnen er risico's genomen worden en dat doet Grand Ulena zeker. Bovendien weet Het trio weet hoe het muzikaal onverantwoord instrumenten moet verkrachten.
Vooral 'Flyer', het eerste nummer, is gedurfd. Het is namelijk niet evident om de eerste drie minuten van een nummer helemaal niks te veranderen. Een fel geruis van bas en gitaar teistert de oren en klinkt meer dan drie minuten lang krek hetzelfde. Pas dan worden de instrumenten echt losgelaten. Vooral de drummer draait door, meppend op alles wat hij in de buurt heeft. Ondertussen brengen bas en drum wat variatie in het geruis. Dat gaat zo in totaal twaalf intense en slopende minuten door. In 'Neosho' geven enkele indringende gitaarakkoorden tijd om even op adem te komen, maar niet lang daarna barst de hel weer los. Cimbalen gillen, de gitaar krijst en alle remmen zijn los. Nog een keer keert de rust van in het begin weer. De tweede climax lost de subtiele spanning die in de lucht hangt niet helemaal in. Zo blijft de spanning mooi hangen tot het einde en is er een prachtige aanloop naar het slotnummer. 'Lemp' kan de hooggespannen verwachtingen echter niet inlossen. Het nummer ontbreekt helaas de kracht van het eerste en de richting van het tweede nummer, zodat het niveau van zijn voorgangers niet wordt gehaald.
Toch mag dit gerust een geslaagde plaat worden genoemd. Vergeet echter niet de bijsluiter te lezen: Deze plaat is niet voor mietjes en meer dan één beluistering per dag is verboden door de ziekenkas.
Meer over Grand Ulena
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
