In het geval van het project Githead mag gesproken worden van een supergroep. Toch is het combo Robin Rimbaud (Scanner), Colin Newman (Wire), Malka Spigel en Max Franken (beiden van Minimal Compact) geen eendagsvlieg. Na een meer dan behoorlijk debuut, 'Profile', komt dit Amerikaanse kwartet immers op de proppen met 'Art Pop', een iets minder duister en vlotter werk. Een optelsom van elektronicaspecialist Rimbaud, gitaarvirtuoos Newman en artificiële geesten Spigel en Franken biedt veel rijkdommen.
Opgelet: haak niet af bij de eerste track van dit plaatje. Hoewel 'On Your Own' uitnodigt tot vrolijk hoofdwiegen en lijkt op iets minder hip britpopwerk met overstuurde gitaren, is het vrij eenvoudige nummer totaal niet representatief voor de cd. Wat wel kan gezegd worden van dit nogal gevarieerd schijfje, is dat de titel 'Art Pop' niet misstaat. Githead steekt zijn hoekige wavesongs graag in een stoer jasje en laat die voortstuwen door geweldige, krachtige baslijnen. Zo is het marcherende 'Drive By' dankzij de scanderende zang van Newman een pracht van een postpunknummer dat de sfeer van het oude Wire sterk benadert. Tegenover machogedrag staat ingetogenheid. Zo is het akoestische, strelende 'Lifeloops' een beetje een vreemd equivalent van zijn voorganger. Ook het meer dan mooie 'Rotterdam' toont met heel ingetogen gitaarwerk, echoënde effectjes en fluisterende zang dat de gaspedaal inhouden geen zwakte hoeft te betekenen. In feite is elk van de elf songs op dit plaatje geheel uniek. Van de hoekige synthpop met cyberzang van 'Jet Ear Game' (dat een tekstuele opsomming bevat van citaten uit recensies uit de vorige plaat, 'Profile') tot het tropische, funky 'Space Life' dat heerlijk psychedelisch wegzweeft: elke track heeft wel iets pittigs in zich. Het is moeilijk om in dit geval echt van een album te spreken, maar eerder om een verzameling art pop, pop art of glittermuziek. Een heimelijk 'Darkest Star' waarin Malka Spigel vocaal domineert, krijgt iets groezeligs door de snijdende gitaarsamples op de achtergrond. Githead heeft ook op deze plaat geen nood aan hits, maar tovert toch op een verraderlijk vlotte manier liedjes tevoorschijn. Zelfs een iets langere afsluiter die akoestisch opent en met psychedelische gitaarlandschappen uitdeint, laat een erg mooie indruk achter.
'Art Pop' is niet zo eenvoudig als op het eerste gehoor lijkt. Githead durft het de luisteraar soms zelfs een beetje ongemakkelijk maken, maar drukt een stevige stempel op kwaliteit en originaliteit. Zonder daarom ook maar ook één moment geforceerd vernieuwend te klinken, laat deze cd aardige sporen na. Het is misschien spijtig dat gebrek aan ambitie dit project allicht ook wat weinig bekendheid zal geven.
Meer over Githead
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
