Deze muziek is werkelijk schitterend. Het contrapuntisch meesterschap dat uit deze 'Fantasie', 'Ricercari' en 'Canzone' blijkt is groots. Maar al te vaak wordt contrapuntische klaviermuziek geassocieerd met Bach alsof we zouden vergeten zijn dat ook deze grootmeester in een traditie stond. Het is zeker niet onwaarschijnlijk dat deze muziek Bach tot voorbeeld is geweest maar in elk geval is de klaviermuziek van Frescobaldi op zich ook een hoogtepunt in de rijke traditie van de klaviermuziek.
Sergio Vartolo is de uitvoerder en hij bespeelt overwegend het clavecimbel maar enkele composities zijn op orgel uitgevoerd. Het is inderdaad zo dat deze muziek zich uitermate goed leent tot beide instrumenten. Wel is het onduidelijk welke de criteria waren om sommige stukken op orgel uit te voeren en andere op clavecimbel. De uitvoeringen zelf zijn bijzonder overtuigend. De muziek spreekt als het ware, het contrapunt klinkt als een dialoog tussen de verschillende stemmen. Om dit dialogerend karakter te benadrukken en de expressie te vergroten is het de gewoonte om regelmatige figuren op een bepaalde manier onregelmatig te interpreteren. Helaas dreigt in het tweede en derde stuk van de 'Fantasie' deze werkwijze zijn kracht te verliezen door een overdadige toepassing. Verder is het opvallend dat de muziek de ruimte krijgt om te ademen op een rustige maar natuurlijke wijze waardoor de meerdelige structuur van deze composities mooi gearticuleerd wordt.
Jammer is dat het tekstboekje voor de gemiddelde luisteraar te gespecialiseerd is. Het is vooral jammer omdat deze muziek op deze wijze op een bevattelijke manier aan een groot publiek had voorgesteld kunnen worden. Een gemiste kans.
Waar het echter uiteindelijk om gaat - de muziek - daar kan niet over geklaagd worden. De uitvoeringen zijn overtuigend en de muziek is fantastisch.
Meer over Girolamo Frescobaldi
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
