Wie het veld van de fijnzinnige elektronische muziek exploreert, krijgt vroeg of laat een werk van Gintas K onder de loep geschoven. Deze Litouwer heeft in de loop der jaren een stevig portfolio uitgebouwd en duikt sporadisch op in de catalogus van het Portugese elektronicalabel Crónica. Dat laatste verklaart dat deze artiest het niet al te nauw neemt met de regeltjes van de muziek en zijn vak benadert als een domein van experiment en auditieve ervaringen.
‘Slow’ is een ingetogen winters werkje, dat zich ontvouwt in korte muziekstukjes van om en bij de vier minuten. Elk deeltje is goed voor een prikkelende ervaring met een gezonde dosis klankexperiment. Microscopische tikjes, ruisvormige texturen en kraakjes liggen aan de basis van deze sonische nieuwigheden maar worden met mate ingezet, meestal naast vertrouwde klanken. De luisteraar kan immers berusten op warme melodische (kortom: toegankelijke) tonen die in vele nummers opduiken. Ongeoefende personen zullen zich wellicht het snelst aangetrokken voelen tot de gave snaarklanken van ‘Dar’ en ‘Garsas’. De sudderende elektronische landschappen die zich op de achtergrond voltrekken worden hier eerder braaf gehouden waardoor er niet echt sprake is van een fascinerend reliëf.
In de stukken waarin synth-tonen voor een verwarmde toets zorgen, kan men intenser genieten van een abstractie die inspeelt op de verbeelding. De opener van het album heeft zo’n spaarzame klemtonen die op een bedje van stoffig ruis als wolkjes opstomen. De zachte, knisperende tonen klinken op hun beurt dan weer als voetstappen in een egaal sneeuwoppervlak en zorgen voor een rustgevende stemming. Ook ‘Niekovv’ is voorzien van zulke kruidige snufjes die doen denken aan natuurverschijnselen. Achter de harmonische tonen voldoet zich een fascinerend vertoon van pruttelende, gemanipuleerde geluidjes. Ze lijken in zekere mate voorspelbare doch boeiende veranderingen te ondergaan, als regendruppels die tegen een raam blijven hangen en vervolgens door de zwaartekracht naar beneden of door middel van cohesie naar elkaar toe worden getrokken.
Wanneer Gintas K de melodie weg filtert naar de achtergrond of zich volledig concentreert op precieze ritmes, is het resultaat een stuk minder gratuit. Het korrelige effect dat in ‘Gal’ en ‘SDG’ over de harmonieuze onderbouw wordt gedrapeerd laat de onderliggende tonen fonkelen en knarsen. De plastische vervormingen in ‘Jau’ gaan nog een pak verder en laten zelfs geen melodie meer horen. Schrille piepjes lijken continu te variëren en komen in de buurt van Florian Hecker's digitale klankenstormen.
Het bereik van ‘Slow’ is behoorlijk ruim te noemen. De Litouwer biedt een spectrum aan van erg melodische – haast decoratieve - elektronica naar ongeremde klankexperimenten. Ondanks dit brede aanbod, zijn de beste vruchten net in de evenwichtige midden reeks te vinden, welke ontzettend tot de verbeelding spreekt.
