'Lovely Banalities' is de tweede cd-release van Litouwer Gintas Kraptavičius (kortweg Gintas K) op het Portugese Crónica-label. In 2006 bracht hij het dubbelalbum 'Lengvai / 60 x One Minute Audio Colours of 2kHz Sound' uit, waarbij hij onder het goedkeurende oog van de verzamelde gespecialiseerde pers een cd met experimentele, minimale microtechno koppelde aan een geluidsstudie van 2kHz-geluiden. Op 'Lovely Banalities' doet Ginta K iets gelijkaardigs, al wisselt hij ditmaal op één en hetzelfde schijfje een reeks veldopnames af met kleine, opnieuw redelijk korte digitale geluidswerkstukjes.
Net als heel wat van zijn collega's heeft Kraptavičius een voorliefde voor onherkenbaar verminkte, digitale geluiden en artefacten. Meer dan eens bewerkt hij aanvankelijk redelijk conventioneel klinkende synthloops met distortion-, delay- en bitcrush-effecten tot vervaarlijk knisperende, fluitende en stuiterende geluidsprojectielen. Wie in deze sonische spielerei op zoek gaat naar structuur of een 'verhaal' is er aan voor de moeite: Gintas K maakt abstracte geluidsschilderijen, geen songs. In tracks als 'Music Box' en 'Found Feelin' duikt er uitzonderlijk een (kinderlijk eenvoudig) melodietje op, maar voor de overige veertig minuten speelt de Litouwer klinische, onaardse stereospelletjes die soms meer weg hebben van een gehoortest dan muziek. De korte stukjes zomerse tuingeluiden die de verschillende meanderende niemendalletjes aan elkaar linken, dragen weinig of niets bij aan de plaat.
'Lovely Banalities' zal ongetwijfeld in de smaak vallen bij de harde kern van fans van alternatieve elektronica, maar voor de modale muziekliefhebbers is dit soort digitale experimenten hoogst waarschijnlijk een kwelling voor de trommelvliezen. Hier en daar duiken interessante klanken en ideeën op, maar van genieten van is geen moment sprake.
