In 1997 gooide Martin Haidinger, Gimmik, hoge ogen met de eerste Toytronicplaat 'Load Error E.P.'. Liefhebbers van elektronica, experimentelere drum'n'bass en/of electro geraakten maar niet uitgepraat over de schitterende combinatie van prachtige melodieën, soundscapes en speelse dolgedraaide, maar toch gemakkelijk te ontrafelen beats. Of hoe eindelijk de eenvoud van Boards Canada met de vindingrijkheid van Aphex Twin gecombineerd werd. Het label Toytronic had zich geen betere start kunnen wensen. In 2001 kwam er dan de langverwachte eerste langspeler van Gimmik: 'Slow Motion Process'. En nu is er dus een tweede.
Het openingsnummers 'Let's Play Cricket' zou een gouwe ouwe kunnen zijn met een rustige two-step opgevuld met bliepjes, microbeats en stiltes en omringd door een ambient soundscape en een treurige staccato synthmelodie vol echo. Naar goede gewoonte krijgt de ritmesectie een lange solo middenin het nummer waarbij alle remmen qua bliepjes en drills losgelaten worden. Maar zoals reeds gezegd, blijft het allemaal gemakkelijk beluisterbaar en de ambientgeluiden zorgen voor een extra houvast. Op de klepper 'Booga' en het mindere 'Square Two' na bevat 'Back to Basics' geen nummers meer die experimentele beats en hemelse melodieën combineren,. Bij alle andere tracks is er ofwel geen ofwel een stabiele beat. Zo bijvoorbeeld op het etherische 'Syntax' waar diepe, donkere ambientlagen vergezeld worden van een korte elektronische basdrum en een gelijkaardige high-hat. De ijle akkoorden in de hoogte maken de sfeer van het nummer echter heerlijk luchtig en dromerig. Bij enkele nummers zijn de beats zelfs bijna of helemaal achterwege gelaten. Zo is 'L'Appel des Cors' een lief pareltje van een steeds evoluerende, stille ondermelodie met daarboven de overbekende, maar nooit vervelende echoënde synthmelodie. '7th of May' is zo mogelijk nog zweveriger met elektronische belletjes in echo, licht gekraak en af en toe een haast onhoorbare minimale beat. Tot slot verdient het nummer 'Booga' extra aandacht. Na de vocoder intro geeft Gimmik er na 13 seconden meteen een stevige dill'n'basslap op. De chaos wordt even stilgelegd voor de voorstelling van het aanstekelijke thema van kinderstem, melodieuze baslijn die de luidsprekers enkele centimeters verder doet trillen en natuurlijk een zweverige ambientpalet. Daarna worden beiden ingenieus gecombineerd waarbij soms de drill'n'bass, dan weer de melodie voorrang krijgt. Een minuut voor het einde lijkt een ander hectisch nummer te beginnen, maar vanuit de achtergrond duiken de hemelse melodieën weer op om zo zachtjes uit te deinen naar het einde toe.
Met 'Back to Basics' verbaast Martin Haidinger vriend noch vijand, maar weet hij desondanks toch niet in een saaie herkauwing van beproefde recepten te vervallen. De nadruk ligt precies meer op de ontspannen soundscapes en hemelse elektronische melodieën, maar ook de inventieve beats blijven boeien en bekoren. Een schitterende introductie voor elke nieuwsgierige nieuwkomer, een herbevestiging voor de fans van het eerste uur.
Meer over Gimmik
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
