Rossini is niet meteen een componist die geassocieerd wordt met repertoire voor castrato zangers maar de traditie van castraten werd in Italië nog tot in Rossini's jonge jaren voortgezet – totdat Napoleon de opleiding van zulke zangers verbood, uit ethische overwegingen. Het is dus niet verwonderlijk dat er in Rossini's vroege opera enkele mooie rollen voor dit type zanger zijn weggelegd. Countertenor Max Emanuel Cencic maakte voor zijn tweede cd een selectie van aria's uit 'Tancredi', 'Aureliano in Palmira', 'La Donna del Lago' en 'Semiramide', afgewisseld met enkele orkestrale ouvertures uit diezelfde opera's.
Dit is alvast een van de mooiste cd's geworden die Virgin dit jaar uitgegeven heeft en dit is niet alleen maar wel in de eerste plaats te danken aan de mooie stem van Max Emanuel Cencic. Deze jonge zanger, die maar enkele jaren geleden nog lid was van de Wiener Sängerknäben, bezit een van de mooiste countertenorstemmen die men vandaag kan beluisteren. Hij beschikt over een heel melodische, rijke en uiterst vlotte hoogte die niets van het hese heeft die enkele van zijn collega's kenmerkt. Bij momenten kun je hem nog nauwelijks onderscheiden van een goede alt, zij het dan dat Cencic wat gebruik van vibrato, articulatie en fraseringen betreft een stevige scholing in de barokmuziek heeft gehad. Dit betekent dat Rossini met de nodige transparantie uitgevoerd wordt. Bovendien voert hij alle mogelijke en veereisende coloraturen met schijnbaar gemak uit: elke afzonderlijke noot wordt duidelijk en accuraat geraakt en is goed hoorbaar. En die transparantie kenmerkt ook het orkest en het koor. Het 'Ensemble Vocal Le Motet' zorgt voor een elegante, zuivere uitvoering van de scène 'In si Barbara Sciagura' uit 'Tancredi'. Het orkest treedt waar dat moet goed naar voren en bezit een uitstekende balans tussen strijkers en blazers. De voorbeeldige manier waarop de ouverture tot 'Aureliano in Palmira' (die Rossini later recycleerde voor 'Il Barbiere de Sevilla') gefraseerd wordt bewijst dat Rossini's muziek niet noodzakelijk een razendsnel tempo nodig heeft om verbluffend over te komen. Terzijde eventjes vermelden trouwens dat in dit orkest op authentieke instrumenten (natuurhoorns en –trompetten en oude pauken) gespeeld wordt – geen evidente keuze bij Rossini maar als het goed wordt gedaan, zoals hier, wel duidelijk een meerwaarde.
En veel meer hoeft er niet gezegd te worden. Dit is een cd die uitblinkt in zijn veelzijdigheid en een reeks smaakvol en intelligent gekozen werken aan elkaar koppelt. Max Emenual Cencic is een zanger van topniveau en de uitvoering, zowel van hemzelf als van het orkest nodigt uit om nog ettelijke malen opnieuw beluisterd te worden.
Meer over Giaochino Rossini
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
