De band Giant Sand vraagt om een stukje namedropping. Stichter en multivirtuoos Howe Gelb heeft aan de wieg gestaan van de carrière van ondermeer M Ward, Grandaddy en Calexico en heeft samen met de oorspronkelijke bandleden (van de groep die eertijds Giant Sandworm heette) Friends of Dean Martinez uit de grond gestampt. Producer en gastdrummer John Parish is gekend van zijn contributies bij PJ Harvey, Eels, Goldfrapp en Sparklehorse. De handenvol minder bekende nevenprojectjes en solocarrières van beiden zijn dan nog niet vernoemd. Het is duidelijk dat er hier gesproken wordt over muzikanten die weten waar de klepel hangt. Dat is op deze 14de langspeler van Giant Sand, waar ondermeer Vic Chesnutt en de Deense Marie Frank als gasten optreden, aardig te merken.
Als alternatieve, experimentele rockgod weet Howe Gelb uit Tucson (Arizona) zich inmiddels reeds zo'n 20 jaar te omringen met een wereldverbreide schare rotsvaste fans die nooit zal loslaten. Deze mag gerust in gejuich uitbarsten. 'Giant Sand is All over ... the Map' is een plaat met vijftien stukjes die bulken van de muzikale diepgang, complexe, maar toch goed vatbare structuur en rauw maar spitsvondig instrumentaal spel. Met een sobere, donkere hoes en een minimum aan informatie weet de band zonder enige moeite alle aandacht naar de muzikale inhoud toe te zuigen.
Vanaf de eerste schuifelende tromroffels en de donkerbruine, half fluisterende stem van Howe Gelb is meteen de sfeer gezet. In de man zijn nasale zang zijn nauwelijks emoties te bespeuren. Bij wijze van afwisseling wordt Gelb regelmatig vocaal ondersteund door gastmuzikanten (zoals in het ruiger rockende 'Remote' waar de voorzichtige Scout Niblett mee inspringt). Met een stevige dosis country of americanarock wordt de roots van de band verder niet onder stoelen of banken geschoven. Akoestische gitaartokkels op erg losse snaren brengen naast een elektrisch slidende mandoline een cowboygevoel mee dat doorheen heel deze cd verweven zit. Hiernaast zorgt Giant Sand met een vals gestemde piano, een dolgedraaide gitaar, ruisende micro's, ... steevast voor smaakvolle, halfvolgroeide muziek. De schoonheid van deze korte parels van nummers zit verscholen achter een ruwe mantel van schijnbaar amateurisme, waarbij gekraak en gepiep een wezenlijk instrumentaal onderdeel vormen. 'Les Forçats Innocents' (dat met zijn Franstalige zang nog het best het Dutronc gevoel van Giant Sand muziek benadert) eindigt zelfs abrupt doordat de pick-upnaald wordt weggerukt. Toch siert deze muziek door haar soberheid en verborgen schoonheid. Naast een vrij karakteristieke, melodieuze songbasis kennen de liederen veelal een afwisselende instrumentale opvulling waarbij verkrachtingen van gitaren zich zorgeloos nestelen naast sfeervolle jazzprenten op de piano. Dit laatste instrument keert zelfs meermaals terug om een smaakvol intermezzo te brengen in het vermeende singer / songwriter landschap. Zo situeert het merendeel van de 15 sfeerliederen op deze plaat zich in het rustigere milieu. Enige humor is de man verder ook niet vreemd. Titels als 'Rag', 'Muss', 'Drab' of 'Fool' ("I'm in love with a fool of a girl / which loves me too") worden geplaatst naast lyrische parels als 'Flying around the Sun at Remarkable Speed' of de prachtige parodie op de Anarchieverheerlijking van de Sex Pistols, 'Anarchistic Bolshevistic Cowboy Bundle'. Verder lijkt een nummer als 'A Classic Reprise', gezongen door Vic Chesnutt en Henriette Sennenvalt zo weggelopen uit een klassieke musical.
Giant Sand en zeker frontman Howe Gelb blijven overactief in het produceren van nog niet opgeblonken muzikale pareltjes. Zonder daarbij in te boeten aan de typisch herkenbare groepssfeer is deze laatste cd weer een prima donker sfeerplaatje dat menig liefhebber van zachte gitaarmuziek zal bekoren. Doe zo voort Gelb!
Meer over Giant Sand
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
