Het Japanse Ghost gaat al een tijdje mee: in 1991 bracht dit psychedelische collectief rond zanger-gitarist Masaki Batoh zijn eerste album uit, maar de band zelf bestaat al in onvaste bezetting sinds de vroege jaren tachtig. Elke van hun platen verschillen radicaal van elkaar: Ghost maakt er immers een punt van constant op zoek te zijn naar innovatie en verandering. Volgens Botah ligt de kracht van muziek dan ook voornamelijk in het creatieve proces, een zienswijze waaruit natuurlijk een rotsvast geloof in het heil van improvisatie volgt. Met 'In Stormy Nights', hun achtste album, worden experimentele audioprocessen vermengd met traditionele songstructuren, wat een ontzagwekkend, soms haast buitenaards klinkend resultaat oplevert.
Het album opent met de prachtige folksong 'Motherly Bluster', waarin meteen opvalt hoezeer herhaling een belangrijk aspect van dit album is. Met een joekel van een Japans accent zingt Botah dramatisch over een geïtereerde gitaarmelodie. Deze wordt echter langs alle kanten belaagd door de andere instrumentalisten in de groep: Taishi Takizawa (a.k.a. Giant) laat zijn theremin rondwaaieren doorheen de songstructuur, terwijl Kazuo Ogino hemelse klanktapijten uit zijn synthesizers tovert. De Japanners gebruiken naast doorsnee rockapparatuur ook (en op een even ongedwongen manier) meer traditionele en "etnische" instrumenten, die hun muziek een "Aziatisch-Keltische" inslag geeft, indien de lezer zich daarbij iets kan voorstellen.
Ghost heeft volgens sommige recensenten meer weg van een reizende commune dan van een groep. De leden leiden een gezamenlijk nomadenbestaan en verkiezen uitzonderlijke locaties voor hun optredens: "(...) the place they play were so unique as examples – buddist temples, churches, ruins, metro [stations], fields, woods, caves... Such strange methods are nothing but ones of their expressions. They are Ghost anytime" (sic). Uit de registraties van zulke optredens is de tweede track ontstaan, het instrumentale en episch lange 'Hemicyclic Anthelion' (28:04). Botah verwerkte achteraf in de studio fragmenten uit verschillende momentopnames tot een audiocomplex, waardoor de track een episodisch karakter heeft gekregen en door de onheilspellende, bevreemdende sfeer uitermate geschikt zou zijn voor een kortfilm van David Lynch. Een manier om 'Hemicyclic Anthelion' te beschrijven is dat de spacey fusionjazz van Weather Report wordt gecombineerd met de duistere drones van Sunn O))) en de vormvrijheid van de SYR-ep's van Sonic Youth. De track zal voor veel luisteraars een beproeving zijn, maar het is een wonderlijk en bijwijlen adembenemend stuk muziek: niet alleen overheerst de ongebondenheid in de muziek zelf, ook op het niveau van de mix worden alle gangbare praktijken aan de laars gelapt: lange stukken van quasi-radiostilte worden schijnbaar lukraak afgewisseld met teringherrie en meer melodieuze delen.
Vervolgens wordt de luisteraard blootgesteld aan het sonisch terrorisme van de tandem 'Water Door Yellow Gate' en het daaruit voortvloeiende 'Gareki No Toshi'. Beide zijn gebaseerd op een riff (die in het tweede luik één akkoord telt) en worden woest opgejaagd door een staccato-piano en Junzo Tateiwa's timpani (keteldrums), militaire instrumenten die oorspronkelijk werden gebruikt om het marsritme te bepalen. Botah schreeuwt onverstaanbare woorden doorheen het tumult, dat wordt opgebouwd tot een apocalyptisch geluidspanorama herinnerend aan Nick Cave & the Bad Seeds in hun donkerste, meest wanhopige dagen. Hierna volgt het indrukwekkende 'Caledonia', een cover van een song uit 1969 van de obscure Amerikaanse psychedelicaband Cromagnon. De song wordt aangedreven door een fluitkoor en een batterij lijsttrommels, d.z. slaginstrumenten waarbij het vel over een houten cilinder is gespannen die veel kleiner is dan de veldiameter. Na de stormachtige nacht breekt dan het ochtendgloren aan en wordt het album op beate wijze besloten met 'Grisaille', een melancholische folksong die peinzend uitkijkt over het slagveld dat in de loop van het voorbije uur werd geschapen.
'In Stormy Nights' is geen spek voor ieders bek, maar deze überpsychedelische plaat zal sommige liefhebbers bijzonder gelukkig maken. Naast een willekeurige maar voldoende brede introductie tot het ultradiverse oeuvre van Ghost, is dit album ook een verfrissende belevenis die voor eenmalige beluistering al de moeite waard is. Het werk eist de aandacht volledig op en is compromisloos in zijn muzikale vrijheid. Wees echter gewaarschuwd: 'In Stormy Nights' kan extreme reacties uitlokken bij toevallige omstanders.
Meer over Ghost
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
