De Brits-Jamaicaanse Antwerpenaar Gea Russel brengt met zijn gezelschap het debuutalbum 'Slow Train'. Deze plaat vormt een mengeling van slome hiphopbeats, blues-, rock- en jazzelementen zonder dat daarbij een stijl de hoofdrol opeist. Badend in een ontspannen sfeer heeft de muziek echter wel eens moeite om de aandacht erbij te houden.
Russell laat zijn vocale bijdrage vol soul variëren van zang tot rap en een tussenvorm. Gastrapper van dienst is Philip Powel. Deze afwisseling zorgt er echter niet voor dat 'Slow Train' als een bonte verzameling nummers klinkt. Ook al wisselt de invulling van de nummers, ze passen allemaal in de relaxte sfeer die dit album uitstraalt. Waar een track de ene keer drijft op trage beats, neigt een andere song naar jazzrock zoals Morphine. Een funky bas wordt dan weer een laidback ritme. In 'Easy' ontbreekt percussie en draagt de gitarist het nummer. De songstructuren zijn weinig verrassend, de opbouw naar een climax is dikwijls voorspelbaar. De soms sterke deuntjes van gitaar of Fender Rhodes worden wel eens te lang herhaald. Dat die wel degelijk boeiend kunnen blijven, bewijst afsluiter 'Good Intentions' met een jazzy melodielijn van de Fender Rhodes. Dit instrument zorgt overigens meerdere keren voor een leuk deuntje of een tapijtje, maar dat wordt dan iets te vaak te lang gerekt. In 'Pass It On [Pt. 2]' maakt een fluit het geluid alleen maar warmer. De sterke bas krijgt in het titelnummer steun van een viool. Toch kan 'Slow Train' niet altijd boeien. Een nummer als 'Feel Free' heeft weinig meer te bieden dan een eentonige piano. 'Those Flags Offend Me' klinkt wel wat meer up-tempo, maar moet het uiteindelijk alleen hebben van de melodische zang.
Gea Russell heeft een album gemaakt dat te degelijk is om als achtergrondmuziek te dienen, maar evenmin goed genoeg is om een volwaardige luisterplaat te zijn. Daarvoor wordt de luisteraar te weinig wakker geschud, maar potentieel is er zeker.
Meer over Gea Russel & Company
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
