'Are Friends Electric': een statement dat eeuwig aan de naam Gary Numan gekoppeld blijft. Gary Webb ofte Numan maakt meer dan 25 jaar platen en is een levende legende. Met diepgewortelde roots in de glamrock en new wave is de man een voorbeeld voor tal van synth-, dance- en rockbands. Helaas heeft Numan zijn populariteit van de jaren '80 nooit kunnen evenaren. Het heeft dan ook vijf jaar stilte gekost voor de duistere muzikant om terug de studio in te duiken om het erg uitgebalanceerde 'Jagged' te maken. Toch is hij nooit echt weg geweest, dankzij ondermeer werk van Sugarbabes die 'Freak Like Me' op het bekende 'Are Friends Electric' deuntje lieten drijven en Basement Jaxx' sample uit 'Where's Your Head At'.
Stuwende, elektronisch gedreven gitaarmuziek blijft het fundamenteel kenmerk van Numans muziek. 'Jagged' is zowat de man zijn meest duistere werk (uit een reeks van 25 studioplaten): apocalyptische synths, grauwende gitaren en bonkende beats zijn de smaakmakers. Verwacht een uur erg rijk gelaagde en diepgaande muziek. Boven die brutale geluidsmuur zweeft de vervormde, dreigende zang van oppergod Numan die de demonen uit zijn eigen droomwereld lijkt boven te halen. Krachtige refreinen worden door zware rockgitaren aangevuurd tot een overdonderend geheel. De structuur 'zacht, luid, zacht, nog luider' is niet nieuw, maar blijft wel werken. Verder bevatten de zware industriële golven een serieuze diepgang en gedetailleerdheid, waarin technomeester en co-producer Ade Fenton een aardige hand heeft gehad. Gruwelijk verfijnde elektronische tapijten kennen zowel op rustige als bombastische momenten een arsenaal aan blieps, effecten en ondertonen. Daarnaast is Gary Numan voor de eerste keer in twintig jaar terug aan het werk gegaan met een live drummer (Jerome Dillon van Nine Inch Nails) wat 'Haunted' en 'Halo' een gezonde dynamiek geeft. Het langzaam open bloeiende 'Haunted' mag gerust als hoogtepunt van de plaat beschouwd worden. Een statische drive waarin een stevige, kort afgeblokte gitaarrif met een pulsende beat wedijvert met een donker zwevend synthgeluid groeit uit tot een overdonderend en wijds gespreid klankspektakel. Ook het traag dreigende, hoekige 'In a Hard Place' bevat naast zijn ambienteske klanken een verheven refrein dat met ijzeren hamerslagen bekrachtigd wordt. Toch blijft Gary Numan steken in wat archetypische muziek die haar vernieuwend karakter al een dikke tien jaar verloren is. Door steeds weer gebruik te maken van een gelijkaardig stemtimbre en diezelfde op- en neergaande songstructuur is 'Jagged' uiteindelijk niet dé plaat die de man terug zijn grandeur van weleer moet geven.
Laat het duidelijk zijn: Gary Numan is en blijft erg goed in wat hij doet. De uppercut van stevige beats en overstelpende elektronica die met rockgitaren doorspekt wordt, mist zeker zijn effect niet. Verder bevat de cd voldoende stereofonische effectjes en digitale details om te blijven boeien, maar het sop is wat van de kool. 'Jagged' is een plaat om snoeihard op te zetten, jezelf heerser van de wereld te wanen en nadien voor een half jaar weer op te bergen.
Meer over Gary Numan
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
