Gaetano Donizetti (1797-1848) is een van de bekendste namen uit het Italiaanse belcanto. Die naam heeft hij vooral te danken aan zijn opera's, maar hij heeft eveneens een groot aantal liederen gepubliceerd. Daarvoor greep hij zowel terug op volkse teksten als op poëzie van grote dichters als Victor Hugo, Friedrich Schiller of Pietro Metastasio. In 1997 namen tenor Dennis O'Neill en pianiste Ingrid Surgenor zestien van Donizetti's liederen op en het is deze opname die Naxos recent heeft heruitgebracht
De zestien liederen bieden een gevarieerd beeld van Donizetti's compositiestijl. Dat beeld gaat van ingetogen, melancholische liederen over eenvoudige liefdesliederen tot bijna-aria's waarin al zijn dramatische kracht naar boven komt. Het meest overtuigend zijn die liederen waar Donizetti zijn heerlijk Italiaans cantilene kan uitspelen. Daarin is ook Dennis O'Neill het sterkst: hij heeft een bewonderenswaardige adembeheersing en weet deze lange zinnen zonder probleem aan elkaar te breien. In deze lyrische liederen valt O'Neills grote zwakte minder op. Ondanks het feit dat zijn stem een kleur heeft die perfect bij dit repertoire past, lijken zeker de dramatische liederen hem moeilijk te liggen. De geforceerde klank die soms ontstaat wanneer hij in de hoogte forte moet zingen doet afbreuk aan zijn andere kwaliteiten en werpt een schaduw over de mooie opbouw en de passende sfeer die hij steeds weet te scheppen. Aan de andere kant van het tessituurspectrum valt dan weer op hoe warm O'Neills stem blijft klinken in de diepere, soms baritonale kleuren van donkere liederen als 'L'Amor funesto' of 'Le Crepuscule'. Zowel in dit lied als in 'La mère et l'enfant' valt overigens O'Neills perfecte beheersing van het Frans op. Ondanks het sfeervolle en attente pianospel van Ingrid Surgenor missen haar begeleidingen toch de nodige eigenheid die deze liederen een trapje hoger tillen. Nu lijkt het al te vaak alsof de pianopartij wat te veel op de achtergrond moet blijven, waardoor de verrassende harmonische wendingen die de begeleiding vaak aanbrengt in het niets verdwijnen.
Omdat deze niet zo bekende liederen de kijk op Donizetti verbreden is deze plaat zeker de moeite waard. Jammer dat de uitvoering niet altijd tegemoet komt aan de charme en de kwaliteit ervan.
Meer over Gaetano Donizetti
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
