Slechts zeer sporadisch druppelen Zuid-Amerikaanse artiesten door tot in de West-Europese alternatieve muziekwereld. De Argentijnse Juana Molina is een eenzaam voorbeeld. Deze bescheiden lijst kan tegenwoordig aangevuld worden met de negenentwintigjarige Gaby Moreno. Dit is een bescheiden chanteuse die werd geboren en opgroeide in Guatemala City, maar ze verschoof haar horizon ondertussen naar Los Angeles. In de schaduw van de popmuziek is de Guatemalteekse al enkele jaren actief. Zo werd ze in 2006 één van de laureaten van de John Lennon Songwriting Contest en in 2010 kreeg ze de trofee voor beste Latino Indie artieste op de American Latino Awards. Ook bracht ze in 2010 een kerst-EP’tje uit en verschenen er covers op een compilatiealbum en op een soundtrack. Haar belangrijkste wapenfeit dateert ondertussen al van 2008: het album ‘Still The Unknown’. Toen werd dit in eigen beheer uitgegeven, maar twee jaar na dato wordt het album opnieuw uitgebracht voor een veel groter publiek.
Op ‘Still The Unknown’ combineert Gaby Moreno vrij herkenbare, ingetogen zanger-liedjessmidmuziek met hier en daar een portie funk en meer lokale, latino aandoende toetsen. Ook de invloeden van pop, soul en blues passeren regelmatig de revue. Parallel daarmee wisselt ze zowel Engelstalige als Spaanstalige nummers af. Met deze muziek maakte ze dermate indruk dat ze kan pochen met het feit dat ze voorprogramma’s mocht invullen van ondermeer Nouvelle Vague, Ani DiFranco en Tracy Chapman én dat ze samenwerkte met Van Dyke Parks.
Zonnige akoestische tonen is het eerste wat de luisteraar te horen krijgt wanneer het album aanvangt. Zo is ‘Little Sorrow’ een zeer aangenaam verlopend lentelied, ingevuld met een trefzekere soulstem en een vrij sober, edoch overtuigend instrumentarium. Eerst klinkt Moreno hier als een eenzame gitaartroubadour, waarna het geluid aanzwelt tot een echte groepsklank (gitaar, bas en wat spaarzame drums). Vervolgens gaat Moreno een stap opzij en lijkt ze terug te komen in een ingetogen latinoblueswereld (‘Wrong Side Of The Road’). Van daaruit kan een sprongetje worden gemaakt naar het guitige nummer: ‘Letter To A Mad Women’. Dit lied kan doorgaan als een aardig vertellend en zo uitermate inlevend lied met een trefzekere tred. Bovendien bezit het de capaciteit om zich vast te bijten in de luisteraar. Ook hier is een onderhuidse bluestoets waarneembaar.
Hoogtepunten op het album worden gevormd door het op samenzang geborduurde ‘Song For You’. Ondermeer door de toevoeging van een aangenaam suizend orgeltje kan dit geboekstaafd worden als zeemzoet (“Over the twilight blue / the eyes that I stared into / they shine and sing a song for you”). Ook ‘Since You Came Along’ kan aansluitend worden gecatalogeerd. In ‘Greenhorne Man’ worden tot slot de wortels van de funk opgezocht.
Vervolgens kan een hoofdstuk Spaanstalige nummers worden aangehaald. Vooreerst is er ‘Amapola’, een alom bekend Spaans deuntje dat door verschillende commerciële grootheden opgenomen werd, waaronder Nana Mouskouri en Andrea Bocelli. Ook Wendy Van Wanten zag ooit haar kans schoon om een Nederlandstalige versie van het nummer in te zingen. Gaby Moreno kiest voor een pianoballade met eerst een Spaans en daarna een Engelstalig deel. De rust van ‘Amapola’ wordt doorgetrokken in het prachtige, ook al vrij intimistische ‘La Vez Que No Me Pude Atrever’. Gitaargetokkel en zachte percussie zijn, naast haar - voor de gelegenheid - breekbare stem de enige ingrediënten. Over ‘No Estoy Tan Mal’ kan min of meer hetzelfde worden gezegd, alleen wisselt ze hier de breekbare stem in voor een inborst van krachtige soul.
Toen in 2008 ‘Still The Unknown’ voor een eerste maal op de wereld werd losgelaten, kon dit niet onmiddellijk rekenen op een grote impact binnen de muziekwereld. Wel moet het bij enkele ingewijden voldoende zijn geweest om door te gaan als bevredigend visitekaartje. Zo kreeg Gaby Moreno eind 2010 de kans om datzelfde album aan een groter publiek te presenteren. Nu lijkt ze met haar gevarieerd recept van enerzijds Spaans en Engels en anderzijds van op pop, soul, blues en funk geïnspireerde singer-songwritermuziek haar plaats te veroveren als sterk gewaardeerde muzikante. Daar de toenmalige opnames ondertussen al enkele jaren tot het verleden behoren, kan deze heruitgave bovendien gelden als voorbereiding op haar tweede album. Door de nieuwe stappen die ze ondertussen zette kan daar bijgevolg enkel reikhalzend naar worden uitgekeken.
