Voor minder dan een integrale opname van kamermuziek met piano verplaatst Eric Le Sage zich tegenwoordig niet meer richting opnamestudio. Robert Schumann blikte hij ondertussen nog maar pas volledig in, of daar ging al een volgend project van start: de volledige kamermuziek van Gabriel Fauré. Ondertussen wil Le Sage misschien ook iets gaan doen met de Beethovensonates, maar dat is voorlopig nog altijd toekomstmuziek. Met het vierde en het vijfde volume van zijn Fauré-cyclus zal hij immers niet meteen zijn fans even wild krijgen als bij de voorgaande delen het geval was. Omdat er minder kwalitatief wordt gemusiceerd? Helemaal niet. Wel omdat het oeuvre van een componist meestal geen evenwichtig geheel is van allemaal even fenomenale werken. Met de kwartetten en de kwintetten kon Le Sage op zijn vorige Fauré-opnames perfect uit de voeten, alsook met de cellomuziek, waarvoor François Salque zijn gevoelvolle instrument aan Le Sage's project uitbesteedde. Op het vierde volume komt eigenlijk een allegaartje aan werken samen, met als kern het pianotrio opus 120. Wie Le Sage nauwgezet volgt, weet echter dat de man dat werk al op zijn eerste Fauré-volume had geplaatst, echter in de versie voor klarinet. Wat Paul Meyer uitstekend deed, doet ook Pierre Colombet zonder verpinken. Met groot engagement en een rijpe klank, mag deze registratie van Fauré's simpelweg fantastische trio naast diegene met Meyer staan. Een vergelijking maken is echter onzinnig, want de klankwereld die hier wordt opgeroepen, verschilt ingrijpend van Le Sage's vorige sessie in trio-vorm.
Op het trio na is dit vierde volume uit de serie enigszins een vergaarbak aan kamermuziekstukken. Ook qua solisten trouwens, want met twee cellisten (Raphaël Merlin en François Salque) is het niet echt evident om uit te vissen wie van de twee in welk werk opduikt. Het trio buiten beschouwing gelaten, zijn de werken voor piano vierhandig op deze cd overigens de belangrijkste. Het genie van Fauré's kamermuziek die meer bekendheid geniet, benaderen die tot op een haar na. Zowel 'Dolly' (opus 56) als 'Masques et bergamasques' (opus 112) zijn in feite partituren die tot voor kort vooral opdoken op opnames die zich profileerden met het repertoire dat niet meteen belletjes deed rinkelen bij het grote publiek. Niet Frank Braley, geregeld Le Sage's vennoot wanneer het gaat om vierhandige pianomuziek, komt hem voor dit project vervoegen, maar wel Alexandre Tharaud. Door zijn exclusief platencontract elders liet de man zich niet tegenhouden om met Le Sage nog steeds ondergesneeuwde pareltjes uit Fauré's pianocataloog op te snorren. Zo is 'Dolly' een verfijnde en dromerige excursie, die naast klassiekers als de 'Sicillienne de Pelléas et Mélisande' (opus 78, met de onvolprezen Emmanuel Pahud op fluit – en later ook nog een keer op cello) niet misstaat. Het opus 112 situeert zich in soortgelijk vaarwater: pittoresk en een tikkeltje opwindend.
Nog interessant zijn de 'Souvenirs de Bayreuth', voor dewelke Fauré natuurlijk vertrok uit operathema's van Richard Wagner. Fauré's stijl staat niet meteen dicht bij de voluptueuze en orgiastische escapades van zijn Duitse collega, dus niet geheel onverwacht is dat de Fransoos Wagners monumentaliteit in een geraffineerder kader plaatst. Zeg maar Wagner voor fijnproevers, op voorwaarde dat die gevoel voor humor hebben. De 'Fantaisie' voor fluit en piano opus 79 situeert zich overigens niet minder in de eerder romantische context van de voorgaande werken , hoewel Fauré ook hier de kitsch feilloos weet te omzeilen. Toch kan niemand er om heen dat het pianotrio het absolute culminatiepunt van deze opname is. Het maakt de verwachtingen waar, maar als geheel komt dit vierde en voorlaatste volume uit Le Sage's Fauré-cyclus niet naar voren als het meest evenwichtige. Hoe sterk de bijdrages individueel ook zijn, de mix van kleurrijke werken laat al bij al toch een wat versnipperde indruk na. Misschien had het label dat kunnen tegengaan door enkele van de hier gepresenteerde stukken als extra's te spreiden over de reeds eerder verschenen (en nog steeds subliem bevonden!) volumes?
