Fuck Buttons is het experimentele noiseduo Andrew Hung en Benjamin John Power, die met 'Street Horrrsing' hun eerste cd in de rekken hebben. Het album doet denken aan verwante artiesten als M83, Stars of the Lid, Liars en Deerhunter – met die laatste drie heeft de band trouwens een affiche gedeeld in 2007. De bescheiden hype ten spijt weet Fuck Buttons echter bitter weinig toe te voegen aan de huidige noisescène: de band slaagt er nooit in zijn Amerikaanse voorbeelden te evenaren en levert een weinig overtuigend, zelfs voor de hand liggend debuut af.
In opener 'Sweet Love for Planet Earth' koppelt Fuck Buttons een overstuurde keyboardmelodie aan mooie belletjes, na enkele minuten aangevuld met het onverstaanbare geschreeuw van zanger Power. 'Ribs out' is weinig meer dan de combinatie van een streepje rommelpercussie à la Tom Waits met wat aap-achtig gejoel op de achtergrond. Het suf getitelde 'Okay, Let's Talk About Magic' is een vrijblijvende opeenvolging van loops van keyboarddrones, opnieuw vergezeld van Powers obscure vocals. Hung valt na enkele minuten in met percussie, waarna het nummer een meer melodieuze richting uitgaat. 'Race You to the Bedroom – Spirit Rise' begint sterk: een drone wordt verzopen in stevige ruis, tot enkele minuten later opnieuw een onderhuidse melodie doorzindert. Power doet net hetzelfde als op de vorige tracks, zodat het geheel nog het meest lijkt op een slecht afgestelde radiozender – op zich echter geen onaangenaam stukje lawaai. 'Bright Tomorrow' lijkt initieel een minimalistisch stukje techno à la Ken Ishii, maar begint na een poosje te irriteren door een alweer evident synthesizer-riedeltje en een tenenkrullend manke synchronisatie van de sporen. Afsluiter 'Colours Move' recycleert de opzet van 'Ribs out', met evenmin succesvolle resultaten.
Fuck Buttons' debuut getuigt van een nijpend gebrek aan originaliteit: enerzijds drijven de Britten hun noise-experimenten niet ver genoeg en anderzijds weten ze in de melodische passages weinig anders te doen dan hun routineuze keyboardriffs te herhalen. Het teleurstellende 'Street Horrrsing' maakt een gemakzuchtige, onavontuurlijke indruk, alsof de nummers op dit album in de loop van een namiddag in elkaar werden geflanst en de artiesten na een uurtje mixen tevreden waren met het resultaat. 'Street Horrrsing' kan evenwel nog dienen als een negatief schoolvoorbeeld voor beginnende experimentele artiesten. Voor een boeiende noiseplaat is immers zoveel meer nodig dan wat overstuurde keyboardloops en een resem geluidseffecten; inspiratie, zin voor avontuur en een begin van originaliteit zijn hier slechts basisvereisten.
Meer over Fuck Buttons
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
