Natuurlijk weet een man als Kieran Hebden (Four Tet) hoe hij mooie muziek moet maken, alleen ... hij wil soms niet. Dat geldt ook voor deze nieuwe plaat van Fridge, het experimentele project waar ook voor Adem Ilham (Adem) en Sam Jeffers de muzikale carrière begon. 'The Sun' is immers een lange instrumentale reis door het fantasierijk van dit trio. Live drums, meanderende effecten en soms akelige, beperkte elektronica scheppen telkens een basis, die met houten fluit, mijmeringen, cello of stevige percussie wordt opgevuld. De ene keer resulteert dat in mooie, harmonieuze momenten, de andere keer ogenschijnlijke chaos, maar de verwondering bij dit plaatje blijft in elk geval erg groot.
Het zou ongepast zijn 'The Sun' vast te pinnen op muzikale termen als postrock, instrumentale ambient of droompop. De cd heeft van elk wel wat, maar is tegelijkertijd veel meer. Fridge goochelt immers met onconventionele structuren en ritmepatronen en heeft duidelijk geen angst voor verregaande experimenten. Tegelijkertijd doen de heren dit met een nonchalance die voortdurend het gevoel oproept dat elk van deze tien instrumentale momenten tijdens een gezellige jamsessie ontstaan is. Korte, afwisselende fragmenten waarvan er soms meerdere in één track zitten, bevatten vaak aardig wat pit en laten nu eens drum- en percussiewerk, dan weer gitaar of zelfs even elektronica het voortouw nemen. In het geval van het dromerige 'Our Place In This' zorgt dat voor een mooi totaalbeeld van ijle, achterstevoren getrokken effecten, krakende bijgeluiden en een liefdevol, akoestisch gitaarspel. Ook 'Comets' zorgt met een uitgesproken elektronisch karakter van tikkende ritmen, wegdraaiende orgeltonen en een geweldig pianothema voor intense schoonheid. Bij momenten is de harmonie echter ver zoek. Zo opent de cd met een stevig stuk rammelende potten-en-pannendrumwerk, gierende metaalklanken en een enerverend houten fluitje, alsof een oude Indiaan op dool is in het industriële tijdperk. Het langzaam groeiende 'Clocks' zet deze mechanische trend even verder, maar mondt uit in een postrocknummer waar een wekker aanvankelijk de plek van de gitaren heeft ingenomen, hoewel die laatsten later toch mooi mee in het rijtje komen lopen. 'Oram' doet het zowaar nog erger en lijkt aanvankelijk op het eindeloos rekken van de laatste drumroffels van een rocksong vooraleer de band de instrumenten neerlegt. Ook hier herpakt Fridge zich echter weer even door langzaam een droomlandschap van gitaar en metalofoon te laten doorbreken. Toch breekt wat later weer een vreemde periode van oeverloos gerammel los.
Gelet op de voorgeschiedenis van deze band en vooral het inmiddels uitgegroeide succes van Four Tet of Adem, kon van 'The Sun' grote dingen verwacht worden. Die verwachting wordt helaas niet helemaal ingelost. Dit plaatje wisselt voortdurend af tussen muzikaal genot en schijnbare wanorde en stelt aan zijn luisteraars hoge eisen. Pogingen om het tien keer na elkaar te beluisteren om er meer in te geraken blijken tevergeefs, maar echt kwaad spreken van dit intrigerende muzikale spektakel is ook weer uit den boze. 'Muziek voor complexe geesten' is het eindverdict.
Meer over Fridge
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
