De Franse pianist Alexandre Tharaud volgt eerdere opnames met pianowerk van componisten zo divers als Bach Rameau, Ravel en Chopin op met een van de werken die hem het nauwst aan het hart ligt. Chopins 24 Préludes werden in 1838 en 1839 gecomponeerd, tijdens een verblijf op Majorca, waar de chronisch zieke Chopin naar toe was gestuurd in de hoop dat dit warme klimaat zijn zwakke longen goed zou doen. Het was dan ook in enigszins moeilijke omstandigheden dat deze 24 préludes ontstonden. Bij hun publicatie stuitten deze korte stukjes op evenveel bewondering als onbegrip: door hun korte lengte (nummer 20 bijvoorbeeld is slechts 13 maten lang) en quasi improvisatorische karakter schenen deze stukjes collega-componist Schumann als niet meer dan een verzameling schetsen en fragmenten toe, al prees hij natuurlijk ook Chopins talent als componist en pianist.
Als aanvulling op deze reeks van 24 préludes nam Tharaud enkele andere, losse études en préludes van Chopin op, naast een paar beschrijvende pianominiaturen van de Spaanse componist Frederic Mompou. Mompous muziek haalt veel inspiratie uit de pianowerken van Ravel en de préludes van Debussy. Met hun lichte textuur en elegantie zijn het echter ideale werkjes om Chopins muziek te vergezellen. Bovendien zorgen ze, met hun vaak dromerige karakter en langzame tempo voor een moment van contemplatie na de snel wisselende karakters en virtuositeit van Chopins korte préludes.
De kwaliteiten die Tharaud tentoon spreidt op deze cd zijn dezelfde die vorige opnames, onder meer van Ravels oeuvre voor piano (HMC 901811.12) of van Chopins walsen (HMC901927) zo geslaagd hebben doen klinken. Met veel zorg voor transparantie en een wat lichte en mooi verzorgde maar erg zekere touché brengt hij Chopins muziek heel precies maar nooit star over. De tweede prélude in la mineur bijvoorbeeld, bezit een ingehouden tragiek die voortkomt uit Tharauds gematigde gebruik van rubato die een gezond gevoel voor melodielijn combineert met een vrij strak 'marcia funebre' ritme. Meer vrijheid vindt men in enkele andere langzame préludes (de zesde is een mooi voorbeeld) maar ook daar staat een natuurlijke cadans voorop. Een grootsere klank in de negende prélude in E majeur, waar Tharaud de warmte van zijn midden- en basregister ten volle gebruikt wisselt af met enkele vingervlugge, virtuoze deeltjes, zoals de strijdvaardige twaalfde prélude, met haar frappante bassen en Tharauds strakke aanslag. Diezelfde aanpak vindt de luisteraar ook terug in de 22ste prélude, in g mineur. Een warm middenregister bootst op deze opname niet zelden een breed orkestraal kleurenpalet na, zoals dat in de levenskrachtige 21ste prélude het geval is.
Dit is een cd'tje dat Chopins muziek alle eer aandoet. Die bezit bij momenten zeker die voor Chopin zo typische elegantie maar wordt net zo vaak veel meer turbulent en bewogen uitgevoerd. Het is niet makkelijk om deze 24 préludes te laten volgen door iets anders maar een combinatie van Mompous dromerige sfeerbeelden en enkele van Chopins eigen, losstaande composities vormt een perfect naspel.
Meer over Frédéric Chopin / Frederic Mompou
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
