De Braziliaanse pianist Nelson Freire nadert inmiddels de gezegende leeftijd van 70 jaar, maar de laatste jaren is hij productiever dan ooit tevoren. Hij speelde recent nog naast Brahms, Beethoven en Villa-Lobos ook Debussy en Liszt, waarop Chopin niet meer dan een logische aanvulling is. Waar die affiniteit met de Europese klassieke muziek vandaan komt is niet helemaal duidelijk, maar zeker is dat Freire de nocturnes van Chopin laat klinken alsof hij ze zelf geschreven heeft.
Het is geen sinecure om immens bekend repertoire een nieuwe lezing te geven, maar Freire slaagt er wel degelijk in. Met de opnames van Rubinstein, Hewitt, João Pires, Arrau en vele anderen, kan een hedendaags pianist amper nog concurreren. Of toch, want de opnamekwaliteit is er de laatste jaren ontzettend op vooruit gegaan. Onder meer in dat aspect heeft Decca fantastisch werk geleverd: ondanks een lichte ruis lijkt het wel alsof de luisteraar naast Freire zit en de nocturnes tot leven ziet komen. Ook voor de mooie uitgave, helaas met een kort en onpersoonlijk bijgevoegd boekje, verdient Decca een pluim.
Vooral de tempi zijn in de nocturnes van Chopin een delicaat gegeven. Maria João Pires en Angela Hewitt kiezen bijvoorbeeld allebei voor een vlotte, vurige lezing met interessante klemtonen. Arrau pakte bepaalde delen dan weer heel traag aan, wat de anders zo intieme muziek iets plechtstatig en monumentaal meegaf. Nelson Freire situeert zich ergens tussen beide partijen in, waar ook Arthur Rubinstein met zijn referentieopname zich bevindt. Men zou die keuze kunnen beschouwen als “de weg van het minste kwaad”, maar de uitdaging in deze interpretatie is dan om de muziek haar natuurlijke puls te laten behouden. Dat doet Freire als geen ander: zijn elegante rubato gaat op geen enkel moment storen en de grote rust die uit deze uitvoering spreekt, wijst erop dat Nelson Freire de muziek wel degelijk begrepen heeft.
In het kader van het Frédéric Chopin-jaar 2010 belooft Decca overigens om opnames van onder meer Freire opnieuw uit te brengen. Gezien Freire’s meesterschap over deze muziek, kan elk muziekliefhebber een dergelijk initiatief alleen maar aanmoedigen. De kracht, de intimiteit en de ondraaglijke lichtheid van Chopins Pleyel doet Freire op magistrale wijze nogmaals herleven. Een pracht van een cd, van de eerste tot de laatste noot.
Meer over Frédéric Chopin
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
