Als muzikant en improvisator heeft Fred Frith zich onsterfelijk gemaakt dankzij zijn werk in experimentele (rock)formaties als Henry Cow, Massacre, Skeleton Crew en Naked City. De Engelse gitarist heeft zich echter ook op compositorisch vlak op de kaart weten te zetten met enkele uitgebreide werken zoals 'Freedom in Fragments' en 'Traffic Continues'. Op Intakt Records zijn nu twee albums verschenen waarop hij samen met de saxofonisten van het Arte Quartett enkele van zijn creaties uitvoert. In het negendelige 'Still Urban' wisselt Frith doorgecomponeerde stukken af met doelgericht experiment. Het resultaat wordt gecombineerd met allerlei stadsgeluiden zoals voorbijrijdende auto's en blaffende honden zodat de sfeer van een grootstad steeds aanwezig is.
Frith legde voor zichzelf geen hoofdrol weg op 'Still Urban' zodat vooral de saxofoons het woord voeren. De hardnekkige gitaarimprovisaties en -manipulaties worden bovendien beperkt en beheerst binnen afgelijnde grenzen geplaatst. De knetterende feedback in het begin van 'Part 2: Door Won't Open, Door Won't Close' is dan ook niets meer dan een intro. In het korte 'Part 8: Two Blinkings of an Eyelid' laat Frith een zeldzame keer zijn tanden zien. Een scherpe, ijskoude gitaarrif wordt er gesampled en overspoeld door een korte, doelgerichte aanval op de snaren.
Hoewel de negen delen min of meer in elkaar lopen, bestaat er toch steeds een sterk contrast tussen de elkaar opvolgende stukken. Hierin valt een duidelijke rode draad te bemerken want Frith wisselt melodieuze delen telkens af met meer experimentele en weerspannige passages. In 'Part 4: Family Ties' pingelt en rammelt hij wat aan de gitaar, wat door het gebruik van een delay-effect transformeert in een vreemde rommelboel. De leden van het Arte Quartett antwoorden op hun beurt met geforceerde saxofoongeluiden en ander onduidelijk gefriemel. Het daaropvolgende 'Part 5: Science to Someone Living' is een dolle rit op een melodieuze achtbaan die niemand onberoerd zal laten. De lange en korte motieven die door de saxofoons schijnbaar vrijblijvend door elkaar worden gespeeld vormen steeds nieuwe kleurschakeringen, waardoor er unieke patronen ontstaan die in een oneindige cyclus blijven evolueren. Het gelijkaardige 'Part 3: Nervous When I Turned' mondt eveneens uit in een prachtige, harmonische stroom, na een ingehouden duet tussen Andrea Formenti en Beat Kappeler op respectievelijk tenor- en baritonsax.
Frith laat muzikale oogkleppen voor wat ze zijn en put in 'Still Urban' uit enkele eeuwen muziekgeschiedenis. Hij deinst er niet voor terug om improvisatie en experiment uit te huwelijken aan stokoude technieken, zoals de canonvorm in het afsluitende deel. Dat zorgt voor een hybride werkstuk dat zich na verloop van tijd als een volwaardige suite manifesteert.
Meer over Fred Frith and Arte Quartett
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
